مشخصات مقاله:
عنوان فارسی مقاله:
مدل تصمیم گیری استراتژیک با توجه به هزینه های اجتماعی انتشار دی اکسید کربن برای مدیریت زنجیره تامین پایدار
عنوان انگلیسی مقاله:
A strategic decision-making model considering the social costs of carbon dioxide emissions for sustainable supply chain management
کلمات کلیدی مقاله:
انتشار دی اکسید کربن، هزینه های اجتماعی، مدیریت زنجیره تامین پایدار
مناسب برای رشته های دانشگاهی زیر:
مهندسی صنایع
مناسب برای گرایش های دانشگاهی زیر:
لجستیک و زنجیره تامین و بهینه سازی سیستم ها
وضعیت مقاله انگلیسی و ترجمه:
مقاله انگلیسی را میتوانید به صورت رایگان با فرمت PDF از باکس زیر دانلود نمایید. ترجمه این مقاله با فرمت WORD – DOC آماده خریداری و دانلود آنی میباشد.
فهرست مطالب:
چکیده
1. مقدمه
2. بررسی ادبیات موضوع
2.1 مدیریت زنجیره تامین پایدار (SSCM)
2.2 هزینه های اجتماعی انتشار CO2
3 توضیحات مساله
4 مدل مدیریت زنجیره تامین پایدار و تشکیل مدل
4.1 نمادها و تعاریف پارامتر
4.2 تابع هدف
4.3 محدودیت ها
5 مثال
5.1 داده ها
5.2 نتایج و بحث
5.3 تجزیه و تحلیل حساسیت در نرخ های هزینه اجتماعی مختلف انتشار گاز CO2
6 نتیجه گیری
قسمتی از مقاله انگلیسی و ترجمه آن:
Abstract
Incorporating sustainability into supply chain management has become a critical issue driven by pressures from governments, customers, and various stakeholder groups over the past decade. This study proposes a strategic decision-making model considering both the operational costs and social costs caused by the carbon dioxide emissions from operating such a supply chain network for sustainable supply chain management. This model was used to evaluate carbon dioxide emissions and operational costs under different scenarios in an apparel manufacturing supply chain network. The results showed that the higher the social cost rate of carbon dioxide emissions, the lower the amount of the emission of carbon dioxide. The results also suggested that a legislation that forces the enterprises to bear the social costs of carbon dioxide emissions resulting from their economic activities is an effective approach to reducing carbon dioxide emissions.
1. Introduction
In the past decade, supply chain management (SCM) has received a great deal of attention from practitioners and scholars because of globalization. Mentzer et al. (2001) have defined SCM as the systemic, strategic coordination of traditional business functions with the tactics across these business functions within a particular company and across businesses within the supply chain, for the purposes of improving the long-term performance of the individual companies and the supply chain as a whole. Usually, studies of SCM have concentrated on economic issues (Goetschalcks and Fleischmann, 2008), such as finding ways to minimize the operational costs (Nagurney, 2010a) or to maximize profits (Nagurney, 2010b).
چکیده
در نظر گرفتن پایداری در مدیریت زنجیره تامین به یک مسئله حیاتی ناشی از فشار دولت ها، مشتریان، و گروه های مختلف ذینفعان در طول دهه گذشته تبدیل شده است. این مطالعه یک مدل تصمیم گیری استراتژیک را پیشنهاد می کند که هزینه های عملیاتی و هزینه های اجتماعی ناشی از تولید گازهای گلخانه ای دی اکسید کربن ناشی از عملیات چنین شبکه زنجیره تامین را برای مدیریت زنجیره تامین پایدار در نظر می گیرد. این مدل به منظور ارزیابی انتشار دی اکسید کربن و هزینه های عملیاتی تحت سناریوهای مختلف در یک شبکه زنجیره تامین تولید پوشاک مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که هر چه نرخ هزینه اجتماعی انتشار دی اکسید کربن بالاتر باشد، میزان انتشار دی اکسید کربن پایین تر است. نتایج همچنین نشان می دهد که قانونی که شرکت ها را مجبور به تحمل هزینه های اجتماعی انتشار دی اکسید کربن ناشی از فعالیت های اقتصادی خود کند یک روش موثر برای کاهش انتشار دی اکسید کربن است.
1. مقدمه
در دهه گذشته، مدیریت زنجیره تامین (SCM) توجه زیادی از جانب فعالان و دانشمندان به دلیل جهانی شدن دریافت کرده است. منتزر و همکاران (2001) SCM را به عنوان هماهنگی سیستمیک استراتژیک عملکرد کسب و کار سنتی همراه با تاکتیک های این عملکردهای کسب و کار در یک شرکت خاص و در سراسر کسب و کار در زنجیره تامین، به منظور بهبود عملکرد طولانی مدت شرکت های فردی و زنجیره تامین به عنوان یک کل تعریف کرده اند. معمولا، مطالعات SCM بر مسائل اقتصادی متمرکز بوده اند (گوشلکز و پولز، 2008)، مانند پیدا کردن راه هایی برای به حداقل رساندن هزینه های عملیاتی (ناگورنی، 2010a) و یا به حداکثر رساندن سود (ناگورنی، 2010b).