مشخصات مقاله:
عنوان فارسی مقاله:
فراسوی وبر: مفهوم سازی یک نوع ایده آل جایگزین دیوان سالاری در کشورهای در حال توسعه
عنوان انگلیسی مقاله:
Beyond Weber: Conceptualizing an alternative ideal type of bureaucracy in developing contexts
کلمات کلیدی مقاله:
دیوان‌سالاری، چین، فساد اداری، کشورهای در حال توسعه، وبری
مناسب برای رشته های دانشگاهی زیر:
علوم سیاسی
وضعیت مقاله انگلیسی و ترجمه:
مقاله انگلیسی را میتوانید به صورت رایگان با فرمت PDF از باکس زیر دانلود نمایید. ترجمه این مقاله با فرمت WORD – DOC آماده خریداری و دانلود آنی میباشد.
فهرست مطالب:
چکیده
1. مقدمه
2. دو نوع ایده‌آل دیوان‌سالاری دولتی
2.1. نوع ایده‌آل دیوان‌سالاری وبری
2.2 تفسیر مدل وبری از شرایط اقتصاد نهادگرایی جدید
2.3 دیوان‌سالاری-حق‌امتیاز: یک مدل ایده‌آل دیوان‌سالاری جایگزین
2.4. دیوان‌سالاری- حق‌امتیاز در برابر مدیریت دولتی نوین
3. چهار ویژگی بنیادین دیوان‌سالاری- حق‌امتیاز
3.1. ادارات و دیوان‌سالاری‌های اضافی
3.2. تخصیص بودجه پایه در برابر درآمدهای غیرمالیاتی اضافی
3.3. اعطائیه خط‌مشی که قانونا مجوز خود تامین مالی به سازمان‌ها می‌دهد
3.4. مالکیت ناقص درآمد کسب شده
4. نتیجه‌گیری
قسمتی از مقاله انگلیسی و ترجمه آن:
Abstract
The study of public administration in developing countries requires that we look beyond the Weberian model as the only ideal type of bureaucracy. When we assume that there exists only one gold standard of public administration, all other organizational forms that do not conform to the Weberian ideal are dismissed as corrupt or failed. Drawing on neo-institutional economics, I introduce an alternative ideal type of bureaucracy found in contemporary China. This model, which I call bureau-franchising, combines the hierarchical structure of bureaucracy with the high-powered incentives of franchising. In this system, public agencies can rightfully claim a share of income earned to finance and reward themselves, like entrepreneurial franchisees. Yet distinct from lawless corruption, this self-financing (or prebendal) behavior is sanctioned and even deliberately incentivized by state rules. Although such a model violates several Weberian tenets of “good” bureaucracy, it harnesses and regulates the high-powered incentives of prebendalism to ameliorate budgetary and capacity constraints that are common in developing countries like China.
چکیده
مطالعه مدیریت دولتی در کشورهای در حال توسعه نیازمند آن است که ما به فراسوی مدل وبری به عنوان تنها نوع ایده‌آل بروکراسی نگاه کنیم. وقتی فرض می‌کنیم که فقط یک استاندارد طلایی از مدیریت دولتی وجود دارد، تمام شکل‌های سازمانی دیگر که مطابق با ایده‌آل‌های وبری نیستند، به عنوان مدل‌های معیوب یا شکست‌خورده کنار گذاشته می‌شوند. من با اشاره به اقتصاد نهادگرایی جدید یک نوع ایده‌آل دیوان‌سالاری جایگزین را معرفی کرده‌ام که در چین امروزی یافت می‌شود. این مدل، که من آن را دیوان‌سالاری-حق‌امتیاز می‌نامم، ساختار سلسله مراتبی دیوان‌سالاری را با مشوق‌های قوی فرانشیز (فروش حق‌امتیاز) ترکیب کرده است. در این نظام، نهادهای دولتی می‌توانند مثل حق‌امتیاز فروش کارآفرینان، قانونا سهمی از درآمد به دست آمده را در جهت تامین مالی و اعطای پاداش به خود مطالبه کنند. قوانین حکومتی ضامن و حتی مشوق این نوع خود تامین مالی (یا مقرری) هستند، اگرچه این نظام از فساد اداری غیرقانونی متمایز است. در عین حالی که این مدل چندین اصل وبری از دیوان‌سالاری ”خوب“ را نقض می‌کند، اما عوامل انگیزشی قوی برای مقرری‌گرایی سازمان‌های دولتی را مهار می‌کند و تحت مقررات درمی‌آورد تا محدودیت‌های بودجه‌ای و ظرفیت تولید که در کشورهای در حال توسعه نظیر چین شایع هستند را کاهش دهد.