مشخصات مقاله:
عنوان فارسی مقاله:
نشانگرهای زیستی و ابزارهای تشخیصی برای تشخیص هلیکوباکتر پیلوری
عنوان انگلیسی مقاله:
Biomarkers and diagnostic tools for detection of Helicobacter pylori
کلمات کلیدی مقاله:
هليكوباكتر پيلوری، نشانگرهای عفونت، کیت های تشخیصی، سیستم های میکروسیالی
مناسب برای رشته های دانشگاهی زیر:
بیوتکنولوژی، زیست شناسی و پزشکی
مناسب برای گرایش های دانشگاهی زیر:
میکروبیولوژی، علوم سلولی و مولکولی، بیوتکنولوژی میکروبی و باکتری شناسی پزشکی
وضعیت مقاله انگلیسی و ترجمه:
مقاله انگلیسی را میتوانید به صورت رایگان با فرمت PDF از باکس زیر دانلود نمایید. ترجمه این مقاله با فرمت WORD – DOC آماده خریداری و دانلود آنی میباشد.
فهرست مطالب:
چکیده
مقدمه
نشانگر
عوامل بیماری زایی (Virulence)
تشخیص عفونت H. pylori
آزمون های تهاجمی
آزمون های غیر تهاجمی
کوچک کردن و point of care ابزارهای تشخیصی
کیت های تشخیصی تجاری
نتیجه گیری
دستورالعمل های آینده
قسمتی از مقاله انگلیسی و ترجمه آن:
Introduction
Helicobacter pylori infection is caused by a gram-negative organism that colonizes the mucous layers and the apical surface of human gastric epithelial cells (Alam et al. 2012; Khalilpour et al. 2014a). More than 90 % of population in developing and Eastern countries and half of the world population have been affected with H. pylori infection (Chan et al. 2006a; Malaty 2007a). The prevalence rate of infection during the first decade and by the sixth decade of life in industrialized countries (West Europe and North America) is approximately 10 and 60 %, respectively. In nonindustrialized countries (Africa, South America, Middle, and Far East), infection often occurs during childhood by intrafamilial transmission with the prevalence rate of 60–80 % that slightly increases with age. In contrast, in developed countries, the annual prevalence of acquisition of H. pylori infection is much lower (∼1 %) and is estimated to be 30–40 % during adulthood (Rahim 2004).
مقدمه
عفونت هلیکوباکتر پیلوری توسط یک ارگانیسم گرم منفی ایجاد شده که در لایه های مخاطی و سطح آپیکال سلول های اپیتلیال معده انسان مستقر می شوند (Alam et al. 2012; Khalilpour et al. 2014a). بیش از 90 درصد جمعیت کشورهای در حال توسعه و کشورهای شرقی و نیمی از جمعیت جهان مبتلا به عفونت هلیکوباکتر پیلوری هستند (Chan et al. 2006a; Malaty 2007a). میزان شیوع عفونت در دهه اول و دهه ششم زندگی در کشورهای صنعتی (غرب اروپا و شمال امریکا) به ترتیب حدود 10 و 60 درصد است. در کشورهای غیرصنعتی (آفریقا، امریکای جنوبی، شرق میانه و شرق دور)، عفونت اغلب در دوران کودکی از طریق انتقال درون خانوادگی با میزان شیوع 60-80٪ رخ می دهد که با افزایش سن، اندکی افزایش می یابد. در مقابل، در کشورهای توسعه یافته، شیوع سالانه عفونت هلیکوباکتر پیلوری کمتر بوده (1-%) و در طول دوران بزرگسالی، حدود 30-40% است (Rahim 2004).