مشخصات مقاله:
عنوان فارسی مقاله:
تغییر طراحی شهری در شهرها برای سلامت: مدل سوپر بلوک
عنوان انگلیسی مقاله:
Changing the urban design of cities for health: The superblock model
کلمات کلیدی مقاله:
حمل و نقل فعال، ارزیابی تاثیرات سلامت، فضای عمومی، پایداری، برنامه ریزی حمل و نقل، برنامه ریزی شهری
مناسب برای رشته های دانشگاهی زیر:
شهرسازی، جغرافیا
مناسب برای گرایش های دانشگاهی زیر:
طراحی شهری، مدیریت شهری، جغرافیا و برنامه ریزی شهری
وضعیت مقاله انگلیسی و ترجمه:
مقاله انگلیسی را میتوانید به صورت رایگان با فرمت PDF از باکس زیر دانلود نمایید. ترجمه این مقاله با فرمت WORD – DOC آماده خریداری و دانلود آنی میباشد.
فهرست مطالب:
چکیده
1. مقدمه
2. مواد و روشها
2.1 مدل سوپر بلوک بارسلونا
2.2 ارزیابی تاثیر سلامت
2.3 اطلاعات تقابل
2.4 تحلیل جدول زندگی و تاثیر اقتصادی
3. نتایج
4. بحث
4.1 محدودیت ها و نقاط قوت
4.2 سایر کاربردها
5. نتیجه گیری ها
قسمتی از مقاله انگلیسی و ترجمه آن:
1. Introduction
Worldwide, car-dependent city planning has resulted in low levels of physical activity (PA) and high levels of environmental pollution (i.e. air pollution, noise, and anthropogenic heat) (Nieuwenhuijsen and Khreis, 2016). Contemporary cities devote up to 70% of public space to accommodate motor vehicles (Crawford, 2002; Manville and Shoup, 2005), whereas no more than 25% is suggested for a sustainable design (Barcelona Urban Ecology Agency, 2018; Dávalos et al., 2016). Comparatively little space in cities is assigned to public open and green space. Reclaiming these spaces, however, for recreational (e.g. PA performance) and community activities, would add aesthetical appeal, and could provide urban resilience and climate change adaptation through the provision of eco-system services (i.e. passive air and noise pollution control, cooling through shading and evapo-transpiration of water) (Nieuwenhuijsen et al., 2017; Wolf and Robbins, 2015).
1. مقدمه
برنامه ریزی شهری وابسته به خودرو در سراسر جهان منجر به کاهش سطح فعالیت های فیزیکی (PA) و افزایش آلودگی محیطی (از جمله آلودگی هوا، آلودگی صوتی و گرمای حاصل از تعامل انسان و طبیعت) شده است. (نیو ونهوجبین و خیرس 2016). در شهرهای کنونی بیش از 70 درصد فضاهای عمومی به وسایل نقلیه موتوری اختصاص داده شده است (کرافورد 2002 – مانویل و شاپ 2005)، در حالی که در یک طراحی پایدار بیش از 25 درصد توصیه نمی شود (سازمان بوم شناسی شهری بارسلونا 2018 – داولوس و همکاران 2016). مناطق بسیار کمی در شهرها برای فضاهای عمومی و آزاد اختصاص داده شده است. به هر حال، اصلاح این مناطق و فضاها برای فعالیت های مسکونی (مثل عملکرد PA) و تجاری به زیبایی شهر می افزاید و می تواند اصلاح و تغییرات جوی را با انجام خدمات اکوسیستم فراهم آورد (برای نمونه، کنترل آلودگی هوا و آلودگی صوتی – سرمایش از طریق ایجاد سایه و انتقال تبخیر آب) (نیو ونهوجسین و همکاران 2014 – ولف – رابینس 2015).