مشخصات مقاله:
عنوان فارسی مقاله:
پیشینه های اصلی ارزش ویژه برند در توسعه برند میراث فرهنگی: نقش تعدیل کننده تجربه میراث گردشگری
عنوان انگلیسی مقاله:
Key antecedents of brand equity in heritage brand extensions: The moderating role of tourist heritage experience
کلمات کلیدی مقاله:
ارزش ویژه برند، توسعه برند، نگرش نسبت به برند، اعتبار برند، تجربه، ارزش ویژه برند مقصد
مناسب برای رشته های دانشگاهی زیر:
مدیریت، گردشگری و توریسم
مناسب برای گرایش های دانشگاهی زیر:
مدیریت بازرگانی، مدیریت کسب و کار، بازاریابی و مدیریت گردشگری
وضعیت مقاله انگلیسی و ترجمه:
مقاله انگلیسی را میتوانید به صورت رایگان با فرمت PDF از باکس زیر دانلود نمایید. ترجمه این مقاله با فرمت WORD – DOC آماده خریداری و دانلود آنی میباشد.
فهرست مطالب:
چکیده
1. مقدمه
2. مرور ادبیات
2.1 برندهای میراث و گردشگری فرهنگی
2.2 محدوده مفهومی ارزش ویژه برند در برندهای میراث فرهنگی
2.3 توسعه در مورد برندهای میراث
2.4 نگرش نسبت به توسعه برند و اعتبار توسعه برند به عنوان پیشینه ارزش ویژه برند
2.5 نقش پیشین تناسب توسعه، در تشکیل ارزش ویژه برند توسعه برند میراث
2.6 تجربه مصرف کننده از برند والد: نقش تعدیل کننده آن در رفتار
3. روش شناسی
3.1 جمع آوری داده ها
۳.۲ متغیرهای مستقل و محرک های تجربی
۳. ۳ معیارهای وابسته
3.4 تجزیه و تحلیل تغییر ناپذیری اندازه گیری و ویژگی های روان سنجی مقیاس ها
4. تجزیه و تحلیل داده ها
4.1 بررسی دستکاری
4.2 سوگیری مخدوش كننده
4.3 برآورد مدل و آزمون فرضیه ها
5. نتیجه گیری
6. مفاهیم مدیریتی
7. محدودیت ها و جهت های بالقوه تحقیقات آینده
منابع
قسمتی از مقاله انگلیسی و ترجمه آن:
1. Introduction
Cultural heritage is considered a key factor in the socioeconomic development of territories in general (neighborhoods, cities, regions, and countries) (Bowitz & Ibenholt, 2008; Henche & Salvaj, 2017) and in that of tourist destinations, in particular (Carbone, 2016; Halpenny et al., 2018; Henche, 2018). When a heritage site is designated a World Heritage Site (WHS), this high-profile recognition constitutes a powerful heritage brand (Timothy, 2011) that enjoys significant status, perceived quality, and authenticity (Ryan & Silvanto, 2009). This heritage brand exerts a positive effect on demand patterns in the territories concerned (Halpenny et al., 2018; Poria et al., 2011), reducing tourist perceived risk associated with choosing a destination (Halpenny et al., 2018) and, ultimately, increasing tourist confidence in the destination in question (Hassan & Rahman, 2015). Therefore, heritage sites that carry the WHS hallmark are a focus of significant appeal for tourists and drivers of wealth-creation for the territories in which they are located. They also constitute an enormous source of potential for destinations’ on-going economic development through the creation of brand extensions—a topic of particular interest to marketing scholars (Aaker, 1990; Kim et al., 2019; Reast, 2005).
1. مقدمه
به طور کلی میراث فرهنگی به عنوان یک عامل کلیدی در توسعه اجتماعی-اقتصادی قلمروها (محله ها، شهرها، مناطق و کشورها) (بوویتز و ایبن هولت، 2008؛ هنچه و سلواج، 2017) و به طور خاص در مقاصد گردشگری (کاربن، 2016؛ هالپنی و همکاران، 2018 ؛ هنچه، 2018) در نظر گرفته می شود. هنگامی که یک مکان میراث جهانی در سایت میراث جهانی (WHS) برگزیده می شود، این شناخت سطح بالا، یک برند میراث قدرتمند را تشکیل می دهد (تیموتی، 2011) که از وضعیت مهم، کیفیت درک شده و اصالت برخوردار است (رایان و سیل وانتو، 2009). این برند میراث فرهنگی تاثیر مثبتی بر الگوهای تقاضا در مناطق مورد نظر اعمال می کند (هالپنی و همکاران، ۲۰۱۸، پوریا و همکاران، ۲۰۱۱)، ریسک درک شده گردشگری مرتبط با انتخاب مقصد را کاهش می دهد (هالپنی و همکاران، 2018) و در نهایت، اعتماد گردشگران به مقصد مورد نظر را افزایش می دهد (حسن و رحمان، 2015). بنابراین، مکان های میراث فرهنگی که دارای نشان جهانی WHS هستند، کانون توجه گردشگران و محرک های ثروت آفرینی برای سرزمین هایی هستند که در آن ها واقع شده اند. آن ها همچنین منبع عظیمی از پتانسیل توسعه اقتصادی در حال پیشرفت مقاصد را از طریق ایجاد توسعه برند (موضوع مورد علاقه محققان بازاریابی) تشکیل می دهند (آکر، 1990؛ کیم و همکاران، 2019؛ رست، 2005).