مشخصات مقاله:
عنوان فارسی مقاله:
ارتباط تفاوت های ارتباطی عملکردی در آمیگدال به اثر ضد افسردگی کتامین در بیماران مبتلا به افسردگی اضطرابی
عنوان انگلیسی مقاله:
Functional connectivity differences in the amygdala are related to the antidepressant efficacy of ketamine in patients with anxious depression
کلمات کلیدی مقاله:
افسردگی اضطرابی – کتامین – داروهای ضدافسردگی – آمیگدال – ارتباط عملکردی
مناسب برای رشته های دانشگاهی زیر:
پزشکی – روانشناسی
مناسب برای گرایش های دانشگاهی زیر:
روانشناسی بالینی – روانپزشکی – مغز و اعصاب
وضعیت مقاله انگلیسی و ترجمه:
مقاله انگلیسی را میتوانید به صورت رایگان با فرمت PDF از باکس زیر دانلود نمایید. ترجمه این مقاله با فرمت WORD – DOC آماده خریداری و دانلود آنی میباشد.
فهرست مطالب:
چکیده
1. مقدمه
2. موضوعات و روش‌ها
3. نتایج
4. بحث
5. منابع
قسمتی از مقاله انگلیسی و ترجمه آن:
ABSTRACT
Background: The antidepressant effects of ketamine in patients with anxious depression (AD) remain unclear. Functional connectivity (FC) differences in the amygdala have been linked to depression improvement after ketamine treatment in depressed patients, but their role in AD patients is uncertain. We investigated the correlation between depression improvement after ketamine treatment and amygdala FC in AD patients.
Methods: Thirty-one AD patients and 18 non-anxious depression (NAD) patients received six intravenous ketamine infusions (0.5 mg/kg) over two weeks. AD patients were further divided into responders (defined as a ≥50% MADRS total score reduction on day 13) and non-responders. The FC of the amygdala subregions, including the laterobasal amygdala (LBA), centromedial amygdala (CMA), and superficial amygdala, were compared between the groups. Receiver operating characteristic curves were used to predict treatment response after ketamine infusions.
Results: The baseline FC difference in the left LBA and the left precuneus between responders and non-responders among AD patients was found to be associated with depression improvement and was a significant predictor of treatment response to ketamine. A marked reduction in baseline LBA-precuneus FC after ketamine infusion was observed in responders. Unlike in patients with NAD, a lower right CMA-right middle temporal gyrus FC was found in AD patients.
Limitations: The sample size is rather small. Conclusions: Our findings may suggest that amygdala FC is a significant predictor of treatment response to ketamine infusions in patients with AD. Further studies exploring the potential antidepressant mechanisms of ketamine may aid in the treatment of AD patients.
چکیده
پیش زمینه: هنوز مشخص نشده است که کتامین چه اثرات ضد افسردگی در بیماران مبتلا به افسردگی اضطرابی (AD) دارد. بین تفاوت‌های ارتباط عملکردی (FC)در آمیگدال، و بهبود افسردگی در بیماران افسرده پس از درمان با کتامین ارتباطی وجود دارد، اما نقش آنها در بیماران مبتلا به AD مشخص نشده‌است. برای این منظور، ما رابطه بین بهبود افسردگی پس از استفاده از کتامین و ارتباط عملکردی آمیگدال در بیماران مبتلا به AD را مورد بررسی قرار دادیم.
روش‌ها: تزریق داخل وریدی کتامین (0.5 mg/kg) برای شش دفعه طی مدت دو هفته برای 31 بیمار مبتلا به AD و 18 بیمار مبتلا به افسردگی غیر اضطرابی (NAD)انجام شد. سپس، بیماران AD به دو گروه پاسخ‌دهنده (که بر اساس ≥50٪ کاهش در نمره کامل MADRS در روز 13 تعریف می‌شود) و غیر پاسخ‌دهنده تقسیم شدند. ارتباط عملکردی زیرمناطق آمیگدال از جمله آمیگدال جانبی قاعده‌ای (LBA)، آمیگدال مرکزی میانی (CMA)، و آمیگدال سطحی در بین گروه ها مورد مقایسه قرار گرفت و برای پیش‌بینی پاسخ آنها به درمان پس از تزریق کتامین از منحنی‌های شاخص عملیاتی گیرنده استفاده شد.
نتایج: مشخص شد که تفاوت اولیه در ارتباط عملکردی در LBA و پرکونئوس سمت چپ بین بیماران AD پاسخ‌دهنده و غیر پاسخ‌دهنده، با بهبود افسردگی مرتبط است و پیش‌بینی‌کننده مهمی برای پاسخ به درمان با کتامین محسوب می‌شود. کاهش قابل‌توجهی در FC اولیه در LBA- پرکونئوس پس از تزریق کتامین به پاسخ‌دهندگان مشاهده شد. برخلاف بیماران مبتلا به افسردگی غیر اضطرابی، شکنج (چین) گیجگاهی میانی راست در CMA بیماران مبتلا به افسردگی اضطرابی به میزان کمتری مشاهده شد. محدودیتها: اندازه نمونه نسبتاً کوچک است.
نتیجه‌گیری: یافته‌های ما ممکن است حاکی از آن باشد که ارتباط عملکردی آمیگدال پیش‌بینی‌کننده مهمی برای پاسخ بیماران مبتلا به AD نسبت به درمان با تزریق کتامین است. انجام مطالعات بعدی درباره مکانیسم‌های بالقوه ضد افسردگی کتامین ممکن است تاثیر مثبتی در درمان بیماران مبتلا به AD داشته‌باشد.