مشخصات مقاله:
عنوان فارسی مقاله:
عنوان انگلیسی مقاله:
کلمات کلیدی مقاله:
مناسب برای رشته های دانشگاهی زیر:
دندانپزشکی، پزشکی
مناسب برای گرایش های دانشگاهی زیر:
تشخیص بیماری های دهان و دندان، آسیب شناسی دهان و پوست و مو
وضعیت مقاله انگلیسی و ترجمه:
مقاله انگلیسی را میتوانید به صورت رایگان با فرمت PDF از باکس زیر دانلود نمایید. ترجمه این مقاله با فرمت WORD – DOC آماده خریداری و دانلود آنی میباشد.
فهرست مطالب:
روش ها
نتایج
بحث
منابع
قسمتی از مقاله انگلیسی و ترجمه آن:
Abstract
Periodontitis and autoimmune bullous diseases, including pemphigus vulgaris and mucous membrane pemphigoid, are immunoinflammatory disorders leading to microbial plaque- and autoantibody-elicited tissue injury of the oral cavity, respectively. Evidence indicates that these autoimmune conditions may represent a risk factor for periodontitis, but no systematic evaluation exists to corroborate this assumption. A systematic literature review of periodontal status in pemphigus and pemphigoid was conducted. Electronic searches using PubMed from inception to July 2016 identified 10 studies meeting predetermined inclusion and exclusion criteria. Most reported some correlation between poor periodontal health and both oral pemphigus vulgaris and mucous membrane pemphigoid. Some demonstrated beneficial effects of oral hygiene procedures on periodontal parameters and clinical disease severity of the established blistering diseases. Inconsistent results were found between studies and within analyzed patient cohorts, likely because of methodological shortcomings. This review preliminarily suggests that patients with oral pemphigus vulgaris and mucous membrane pemphigoid appear somewhat more susceptible to periodontitis, which in turn may potentially trigger the bullous disorders. These patients should be encouraged by dermatologists to pursue collaborative professional periodontal follow-up with dentists. The true relationship and mutual interaction between both diseases needs to be more comprehensively addressed in well-designed prospective studies.
چکیده
پریودنتیت و بیماری خود ایمنی bullous، شامل پمفیگوس ولگاریس و پمفیگوئید غشاء مخاطی، از جمله اختلالات immunoinflammatory هستند که به ترتیب منجر به ایجاد پلاک های میکروبی و زخم های بافتی ناشی از خودپادتنی یا autoantibody در حفره ی دهانی می شوند. شواهد حاکی از این موضوع هستند که شرایط خودایمنی ممکن است به عنوان یک فاکتور خطر برای ابتلا به پریودنتیت مطرح باشد اما هیچگونه ارزیابی سیستماتیکی برای تائید این فرضیه وجود ندارد. یک مقاله ی سیستماتیک با هدف برسی وضعیت پریودنتال در پمفیگوس و پمفیگوئید به رشته ی تحریر درآمده است. تحقیقات الکترونیک با استفاده از PubMed از جولای سال 2016 شروع شده است که طی این تحقیق 10مطالعه تعیین شدند که درآنها ضوابط از پیش تعیین شده برای پذیرش یا رد این مطالعات در فرایند برسی ارائه شده است. اغلب گزارشات موجود از یک همبستگی میان سلامت ضعیف پیرودنتال و بروز پمفیگوس ولگاریس و پمفیگوئید غشاء مخاطی حکایت دارند. برخی از این گزارشات نشان دهنده ی تاثیرات سودمند رویه های بهداشت دهان بر روی پارامترهای پیرودنتیال و شدت بیماری های کلینیکی از جمله بیماری تاول بافتی هستند. نتایج متناقضی هم میان این مطالعات و تحلیل های انجام شده بر روی بیماران به چشم میخورد که این امر به دلیل کاستی های موجود در شیوه های مورد استفاده است. این مقاله بصورت مقدماتی این پیشنهاد را مطرح می کند که بیماران مبتلا به پمفیگوس ولگاریس دهانی و پمفیگوئید غشاء مخاطی تا حدودی مستعد ابتلا به پریودنتیت هستند که این مساله بصورت بلقوه می تواند محرکی باشد برای اختلال bullous. این بیماران می بایست توسط متخصص امراض پوستی ترغیب شوند که به صورت حرفه ای و فعال با دندان پزشک خود تشریک مساعی داشته و مساله ی پیریودنتال را دنبال کنند.رابطه ی واقعی و برهم کنش های متقابل میان دو بیماری با این نیازمندی مواجه است که به صورت جامع و فراگیر در یک فرایند مطالعاتی موثر و به خوبی تدوین شده در آینده مورد برسی قرار بگیرد.