مشخصات مقاله:
عنوان فارسی مقاله:
مشکل مکان یابی آمبولانس با تماس های تصادفی تحت نزدیکترین خط مشی اعزام موجود
عنوان انگلیسی مقاله:
Ambulance Location Problem with Stochastic Call Arrivals Under Nearest Available Dispatching Policy
مناسب برای رشته های دانشگاهی زیر:
مهندسی صنایع
مناسب برای گرایش های دانشگاهی زیر:
بهینه سازی سیستم ها، برنامه ریزی و تحلیل سیستم ها
وضعیت مقاله انگلیسی و ترجمه:
مقاله انگلیسی را میتوانید به صورت رایگان با فرمت PDF از باکس زیر دانلود نمایید. ترجمه این مقاله با فرمت WORD – DOC آماده خریداری و دانلود آنی میباشد.
فهرست مطالب:
مقدمه
فرمول های مساله پیاده سازی تجزیه سناریو
تجزیه و تحلیل سناریو برای برنامه نویسی تصادفی
مدل سازی برای مساله مکان یابی آمبولانس با توجه به یک سناریو
نتایج
نتیجه گیری
قسمتی از مقاله انگلیسی و ترجمه آن:
Introduction
An ambulance location problem has been extensively studied since as early as 1970s (Church and ReVelle 1974; Toregas et al. 1971). The problem is to determine the locations of ambulances to provide maximum coverage to potential demand sites. Locations of available ambulances are a major factor to determine the response times to arriving calls. Brotcorne et al. (2003); Farahani et al. (2012); Li et al. (2011); Owen and Daskin (1998); ReVelle and Eiselt (2005) provide a comprehensive review of location problems in emergency medical service (EMS) systems.
Ambulance location problems are often formulated as a covering problem. A demand site is considered covered if it can be reached from an ambulance station within a time standard. Then, the problem finds optimal number and locations for ambulances so that the sum of covered demand sites is maximized. The classic ambulance location problems model the coverage as deterministic. It assumes that ambulances are always available to respond to emergency calls. On the other hand, more recent models incorporate randomness in ambulance’s availability. These models often use the concept of busy fraction of an ambulance—probability for being unavailable to respond to a call.
مقدمه
مساله مکان یابی آمبولانس به طور گسسته از اوایل دهه 1970 مورد بررسی قرار گرفته است (Church and ReVelle 1974; Toregas et al. 1971). هدف این مساله تعیین موقعیت های آمبولانس ها به منظور ارائه حداکثر پوشش دهی به مکان های بالقوه است. مکان های آمبولانس های موجود عامل مهمی در تعیین زمان پاسخگویی (واکنش) به تماس های ورودی است. Brotcorne و همکاارن (2003)، Farahani و همکاران (2012)، Li و همکاران (2012)، Owen و Daskin (1998) و ReVelle و Eiselt (2005) مرور جامعی بر مسائل مکان یابی در سیستم های خدمات فوریت های پزشکی (EMS) ارائه کرده اند.
مسائل مکان یابی آمبولانس اغلب به عنوان یک مساله پوشش دهنده بیان می شوند. درخواست از طرف یک سایت (محل) به عنوان پوشش داده در نظر گرفته می شود در صورتی که از طرف یک ایستگاه آمبولانس در یک استاندارد زمانی مشخص قابل دسترسی باشد. سپس این مساله تعداد و مکان های بهینه را برای آمبولانس های پیدا می کند به طوری که مجموع سایت های پوشش داده شده مورد تقاضا حداکثر شود. مسائل کلاسیک مکان یابی آمبولانس پوشش دهی را به صورت قطعی (یقینی) مدل سازی می کنند. این مدل فرض فرض می کند که آمبولانس ها همواره به منظور پاسخگویی به تماس های اورژانس در دسترس قرار دارند. از طرف دیگر، مدل های جدیدتر تصادفی بودن را در دسترسی به آمبولانس ها در نظر می گیرند. این مدل ها اغلب از مفهوم میزان مشغول بودن یک آمبولانس-احتمال در دسترس نبودن برای پاسخگویی به یک تماس- استفاده می کنند.