مشخصات مقاله:
عنوان فارسی مقاله:
نیوزوم تغییریافته با آنتی بادی ضد CD123 برای انتقال هدفمند دائونوروبیسین علیه لوسمی میلوئیدی حاد
عنوان انگلیسی مقاله:
Anti-CD123 antibody-modified niosomes for targeted delivery of daunorubicin against acute myeloid leukemia
کلمات کلیدی مقاله:
نیوزوم، CD123، هدف قرار دادن دارو، میلوئید حاد
مناسب برای رشته های دانشگاهی زیر:
داروسازی
مناسب برای گرایش های دانشگاهی زیر:
داروشناسی و داروسازی صنعتی یا فارماسیوتیکس
وضعیت مقاله انگلیسی و ترجمه:
مقاله انگلیسی را میتوانید به صورت رایگان با فرمت PDF از باکس زیر دانلود نمایید. ترجمه این مقاله با فرمت WORD – DOC آماده خریداری و دانلود آنی میباشد.
فهرست مطالب:
چکیده
مقدمه
مواد و روش ها
مواد و حیوانات
رده سلولی
آماده سازی ناقل
آماده سازی نیوزوم
آماده سازی نیوزوم کونژوگه با آنتی بادی ضد CD123 (CD123-NS)
تعیین مشخصات نیوزوم ها
اندازه گیری اندازه و پتانسیل زتا
کارایی انکپسوله کردن دارو (EE%)
مطالعه آزاد سازی یا رهش در In vitro
آنالیز سطوح سلولی CD123
مطالعه برداشت سلولی در شرایط آزمایشگاهی in vitro
آنالیز فلوسایتومتری
آنالیز میکروسکوپ های کانونی
مطالعه سمیت سلولی در شرایط آزمایشگاهی in vitro
بررسی بقا در محیط زنده in vivo:
آنالیز های آماری
بحث و نتیجه گیری
آماده سازی و تعیین مشخصات وزیکول ها
آزاد سازی دارو در محیط غیر زنده
بیان CD123 در سلول های AML
هدف گیری اختصاصی CD123 و برداشت CD123-NS
آزمایشات رقابتی
سمیت سلولی در نیوزوم های لود شده با DNR
بررسی بقا در محیط زنده in vivo
نتیجه گیری
قسمتی از مقاله انگلیسی و ترجمه آن:
Introduction
Acute myeloid leukemia (AML), a heterogeneous clonal disorder of hemopoietic progenitor cells (Estey & Dohner, € 2006), has been one of the most common myeloid leukemia in adults with over 13,000 individuals diagnosed each year in the United States (Society, 2013; Cheng et al., 2014). According to American Cancer Society statistics, 19,950 new cases of AML were reported in 2016, which accounted for 33% of all leukemia and 75% of all acute leukemia, and 10,430 people would die of the disease (Siegel et al., 2016). Standard induction treatment for AML has been chemotherapy with combinations of anthracycline, such as daunorubicin (DNR) or idarubicin and cytarabine since 1970 s (Bob Lowenberg et al., € 2003; Stone et al., 2004; Tallman et al., 2005). However, only 26.6% of AML patients survived for over 5 years from 2006 to 2012 (Institute, 2016), and patients over age 60 have a poor prognosis with 10% or less 5-year survival (Tallman & Stein, 2012) mainly due to the persistence or relapse of AML.
مقدمه
لوسمی میلوئیدی حاد (AML)، اختلال کلونال هتروژنوس سلول های مولد هموپویتیک است (Estey & Dohner, 2006)، که با تشخیص سالانه بیش از 13000 مورد در ایالات متحده، یکی از معمول ترین لوسمی های میلوئیدی در افراد بالغ می باشد (Society, 2013; Cheng et al., 2014). براساس آمار انجمن سرطان آمریکا، 19950 مورد جدید AML در سال 2016 گزارش شده است که 33 درصد آن مربوط به همه سرطان ها و 75 درصد همه لوسمی های حاد می باشد که 10430 نفر بر اثر آن جان خود را از دست خواهند داد (Siegel et al., 2016). درمان استاندارد القایی برای AML از سال 1970، شیمی درمانی با ترکیب آنتراسیکلین مانند دائونوروبیسین (DNR) یا ایداروبیسین و سیتارابین می باشد (Bob Lowenberg et al., 2003; Stone et al., 2004; Tallman et al., 2005). هر چند تنها 6/26 درصد از بیماران AML طی 5 سال از سال 2006 تا 2012 زنده ماندند (Instiute, 2016) و بیماران بیش از 60 سال، به دلیل مقاومت یا عود مجدد AML بهبودی10 درصد یا کمتر با بقای 5 ساله دارند (Tallman & Stein, 2012).