مشخصات مقاله:
عنوان فارسی مقاله:
مطالعه مقایسه ویژگی های جذب سطحی نانوذرات منیزیم اکسید و نانوکامپوزیت روی اکسید-منیزیم اکسید برای حذف آنتی بیوتیک لینزولید از محلول آبی با استفاده از روش پاسخ سطح
عنوان انگلیسی مقاله:
Comparison studies of adsorption properties of MgO nanoparticles and ZnO–MgO nanocomposites for linezolid antibiotic removal from aqueous solution using response surface methodology
کلمات کلیدی مقاله:
طراحی باکس-بنکن، روش پاسخ سطح، محلول آبی، جذب سطحی، آنتی بیوتیک، نانوذرات منیزیم اکسید، مطالعات سینتیک
مناسب برای رشته های دانشگاهی زیر:
شیمی
مناسب برای گرایش های دانشگاهی زیر:
شیمی محیط زیست، شیمی تجزیه، شیمی کاربردی و نانو شیمی
وضعیت مقاله انگلیسی و ترجمه:
مقاله انگلیسی را میتوانید به صورت رایگان با فرمت PDF از باکس زیر دانلود نمایید. ترجمه این مقاله با فرمت WORD – DOC آماده خریداری و دانلود آنی میباشد.
فهرست مطالب:
چکیده
1. مقدمه
2. روش ها و مواد
2.1. مواد خام
2..2. تهیه نانوذرات منیزیم اکسید
2.3. تهیه نانوکامپوزیت روی اکسید- منیزیم اکسید
2.4. مطالعات تعادل
2.5. طراحی باکس-بنکن و بهینه سازی جذب سطحی لینزولید
3. بحث ونتیجه
3.1. مشخصه یابی نانوذرات منیزیم اکسید و نانوکامپوزیت روی اکسید-منیزیم اکسید
3.2. مدل رگرسیون
3.3. روش پاسخ سطح
3.4. مطالعه تعادل جذب
3.5. مدلسازی سینتیکی جذب سطحی
4. نتیجه گیری
قسمتی از مقاله انگلیسی و ترجمه آن:
Abstract
In this investigation, the adsorption measure of linezolid antibiotic onto MgO nanoparticles and ZnO–MgO nanocomposites were performed. The adsorbents were characterized by different techniques such as XRD, SEM, TEM and BET. The parameters influence such as the pH, adsorbent dosage and temperature was tested and evaluated by Box–Behnken Design combined with response surface methodology. Performing adsorption tests at optimal conditions set as 0.5 g L−1 of adsorbent, pH 10 and 308 K make admit to obtain high adsorption turnover (123.45 and 140.28mg g−1 for MgO nanoparticles and ZnO–MgO nanocomposites, respectively). A good compromise between predicted and experimental data in this research was observed. The experimental equilibrium data fitting to Langmuir, Freundlich, Tempkin and Dubinin–Radushkevich models indicate that the Langmuir model is a best model for evaluation of adsorption behavior. Kinetic evaluation of experimental data indicated that the adsorption operations followed well pseudo-second-order models. The adsorption capacity of ZnO–MgO nanocomposites is higher than MgO nanoparticles that because of the ZnO–MgO nanocomposites have high specific surface area.
چکیده
در این مطالعه، جذب سطحی آنتی بیتویک لینزولید با استفاده از نانوذرات منیزیم اکسید و نانوکامپوزیت روی اکسید-منیزیم اکسید انجام شد. جاذب با تکنیک های متفاوت مانند مشخصه یابی شد. تأثیر پارامترهایی مانند pH، دوز جاذب و دما آزمون شد و با طراحی باکس بنکن با روش پاسخ سطح ارزیابی شد. آزمون های جذب در شرایط بهینه g/L 5/0 جاذب، pH 10 ، و 308 کلوین که جذب بالا بدست می آید (45/123 و 28/140 به ترتیب برای نانوذرات منیزیم اکسید و نانوکامپوزیت روی اکسید-منیزیم اکسید ). خوب بین داده آزمایشگاهی و پیش بینی شده در این تحقیق مشاهده شد. داده تعادلی آزمایشگاهی با مدل های لانگمویر، فروندلیچ، تمکین، و دوبینن-رادوشکویچ بررسی شد که نشان داد مدل لانگمویر بهترین مدل برای ارزیابی رفتار جذب می باشد. ارزیابی سینتیکی داده آزمایشگاهی نششان داد که عملیات جذب سطحی به خوبی از مدل شبه مرتبه دوم پیروی می کند. ظرفیت جذب نانوکامپوزیت روی اکسید-منیزیم اکسید بالاتر از نانوذرات منیزیم اکسید می باشد که به دلیل سطح ویژه نانوکامپوزیت روی اکسید-منیزیم اکسید می باشد.