مشخصات مقاله:
عنوان فارسی مقاله:
دی ان ای شناخته شده Dientamoeba fragilis روی سطح تخم های نابارور انتروبیوس ورمیکولاریس
عنوان انگلیسی مقاله:
DNA of Dientamoeba fragilis detected within surface-sterilized eggs of Enterobius vermicularis
کلمات کلیدی مقاله:
بردار، پروتازون، نماتود، انگل، PCR، انتقال
مناسب برای رشته های دانشگاهی زیر:
پزشکی و زیست شناسی
مناسب برای گرایش های دانشگاهی زیر:
انگل شناسی پزشکی، علوم سلولی، میکروبیولوژی و مولکولی و ژنتیک
وضعیت مقاله انگلیسی و ترجمه:
مقاله انگلیسی را میتوانید به صورت رایگان با فرمت PDF از باکس زیر دانلود نمایید. ترجمه این مقاله با فرمت WORD – DOC آماده خریداری و دانلود آنی میباشد.
فهرست مطالب:
چکیده
1. مقدمه
2. مواد و روش‌ها
2.1. توسعه روش
2.2 نمونه ها
2.3.بازیابی تخم و سطح نابارور(sterilization)
2.4.شست و شوی تخم و استخراج DNA
2.5.PCR و توالی یابی
3.نتایج
3.1.آزمایش های هیپوکلریت
3.2.نمونه های بیمارانی که حالت ابتلای آنان به D.fragilis مشخص نیست.
4.بحث و گفت و گو
قسمتی از مقاله انگلیسی و ترجمه آن:
1. Introduction
Dientamoeba fragilis is a common yet little studied intestinal protozoon suspected of causing gastrointestinal illness, particularly in children (Windsor and Johnson, 1999; Johnson et al., 2004; Stark et al., 2010a; de Wit et al., 2001). Despite being discovered nearly a century ago (Jepps and Dobell, 1918), research on D. fragilis has been scarce, in part due to diagnostic difficulties (Calderaro et al., 2010), but also due to its uncertain pathogenicity and clinical significance (Gijsbers et al., 2011). While some recent publications advocate for the inclusion of this flagellate in the list of enteric pathogens to be tested for in patients with gastrointestinal illness (Stark et al., 2010a; Barratt et al., 2011a), there is still a lack of conclusive evidence of pathogenicity and the mechanisms hereof.
1. مقدمه
Dientamoeba fragilis یک پروتزون روده‌ای است که تاکنون چندان مورد بررسی و مطالعه قرار نگرفته و مشکوک به ایجاد بیماری‌های دستگاه گوارش به ویژه در کودکان است. علی رغم اینکه تقریبا یک قرن پیش کشف شده است ولی پژوهش روی D. fragilis خیلی کم بوده است و بخشی از آن به دلیلی مشکلات در تشخیص آن و همچنین پاتوژنیزه بودن نامطمئن و بالینی بودن آن میباشد. برخی از نشریات از قرار دادن این تاژکدار در فهرست پاتوژن‌های روده‌ای و آزمایش آن روی بیماران مبتلا به بیماری دستگاه گوارش حمایت کرده‌اند ولی کماکان شواهد جامع و متقاعدکننده‌ای برای بیماری‌زا بودن و مکانیزم‌های آن وجود ندارد.