مشخصات مقاله:
عنوان فارسی مقاله:
اثر تعامل سازه خاک بر نسبت جابجایی ناپیوستگی سازه های تخریب پذیر
عنوان انگلیسی مقاله:
Effect of soil-structure interaction on inelastic displacement ratios of degrading structures
کلمات کلیدی مقاله:
تعامل ساختار خاک ، نسبت جابجایی ناپایدار ، استحکام – سختی تخریب پذیر ، ضریب کاهش قدرت
مناسب برای رشته های دانشگاهی زیر:
مهندسی عمران
مناسب برای گرایش های دانشگاهی زیر:
سازه و خاک و پی
وضعیت مقاله انگلیسی و ترجمه:
مقاله انگلیسی را میتوانید به صورت رایگان با فرمت PDF از باکس زیر دانلود نمایید. ترجمه این مقاله با فرمت WORD – DOC آماده خریداری و دانلود آنی میباشد.
فهرست مطالب:
چکیده
1. مقدمه
2. مدل ساختار خاك
3. حرکت لرزه ای انتخاب شده
4. مدلهای هیسترتی جابجایی بار
5. متغیر واکنشی
6. نتایج مطالعه آماری
6.1 ارزیابی نسبت جابجایی ناپایدار
6.2 پراکندگی نسبت جابجایی ناپایدار
6.3 اثر انعطاف پذیری پایه
6.4 اثر رفتار هیسترزیس
7. خلاصه و نتیجه گیری
قسمتی از مقاله انگلیسی و ترجمه آن:
1. Introduction
The main objective of performance-based seismic design (PBSD) is to control the maintenance and damage level of buildings when subjected to strong ground motions with different severities. For this purpose, the values of measurable structural response parameters, such as drift and ductility are limited to acceptable values which are selected based on intended performance level. As a part of PBSD, estimation of inelastic displacement plays a key role. Some recommendations for evaluation and rehabilitation of existing structures, i.e. FEMA 356 [1], introduced an analysis procedure to compute the target inelastic displacement using equivalent inelastic single-degree-of-freedom (SDOF) system. In this method, the target inelastic displacement can be approximated by modifying the maximum elastic displacement demand. As a known modification approach, FEMA 356 [1] introduced inelastic displacement ratio for estimating the target displacement. Inelastic displacement ratio is defined as the ratio of the maximum displacement of an inelastic single degree of freedom (SDOF) system to the maximum elastic displacement of the SDOF system with the same period and damping ratio. The relationship between maximum inelastic displacement and maximum elastic displacement was investigated, for the first time, by Veletsos and Newmark [2]. They studied SDOF systems with elasto-plastic behavior and observed that in the low period region inelastic displacement is much greater than elastic one. However, in long period region there is no significant difference between the maximum deformation of inelastic and elastic systems which is known as equal displacement rule. A study on constant ductility inelastic displacement ratios (Cμ) demonstrated that the earthquake magnitude and site to source distance have little influence on Cµ [3]. The study was conducted using 216 earthquake ground motions time history recorded on firm site condition and statistical analysis of results led to an expression for Cµ.
1. مقدمه
هدف اصلی طراحی لرزه ای مبتنی بر عملکرد (PBSD) کنترل سطح مقاومت و آسیب ساختمان ها به هنگام حرکات شدید زمین با شدت های مختلف می باشد . برای این منظور، مقادیر پارامترهای واکنشی قابل اندازه گیری ساختاری، مانند رانش و انحطاط محدود به مقادیر قابل قبولی میشود که بر اساس سطح عملکرد مورد نظر انتخاب می شوند. برآورد میزان جابجایی ناپایدار به عنوان بخشی از PBSD ، یک نقش بسیار کلیدی ایفا می کند. بعضی از توصیه ها برای ارزیابی و بازسازی سازه های موجود، مثل FEMA 356 [1]، یک روش تجزیه و تحلیل برای محاسبه جابجایی ناپیوسته هدف با استفاده از سیستم معادلات تک درجه آزادی (SDOF) معرفی کرده اند .
در این روش، جابجایی ناپیوسته هدف می تواند با تغییر حداکثر تقاضای جابجایی الاستیک تقریب زده شود . به عنوان یک رویکرد اصلاح شناخته شده، FEMA 356 [1] نسبت جابجایی ناپایدار را برای تخمین جابجایی هدف معرفی کرد. نسبت جابجایی ناپایدار به عنوان نسبت حداکثر جابجایی سیستم تک درجه آزادی (SDOF) به حداکثر جابجایی الاستیک سیستم SDOF با همان دوره و نسبت میرایی تعریف می شود. رابطه بین حداکثر جابجایی ناپیوسته و حداکثر جابجایی الاستیک برای اولین بار توسط Veletsos و Newmark [2] مورد بررسی قرار گرفت. آنها سیستم های SDOF را با رفتار الاستو – پلاستیک مطالعه کردند و مشاهده کردند که در ناحیه پائین، جابجایی ناپایدار بسیار بیشتر از جابه جایی پایدار است . با این حال، در منطقه زمانی طولانی تفاوت عمده ای بین حداکثر تغییر شکل سیستم های پایدار و ناپایدار ( الاستیک و غیر الاستیک ) وجود ندارد که به عنوان قانون جابجایی برابر شناخته می شود. مطالعاتی در مورد نسبت جابجایی ناپیوسته دائمی (Cμ) نشان دادند که مقدار زلزله و فاصله مکان تا منبع زلزله اثر کمی بر Cμ دارد [3]. این مطالعه با استفاده از 216 دوره تاریخچه حرکات زمین لرزه ثبت شده در شرایط زمین ثابت و تجزیه و تحلیل آماری نتایج منجر به بیان Cμ شد.