مشخصات مقاله:
عنوان فارسی مقاله:
بازبینی تحمل انجماد: اثرات دماهای متغیر بر روی تنظیم بیان ژن در گراس ها و لگوم های معتدله
عنوان انگلیسی مقاله:
Freezing tolerance revisited — effects of variable temperatures on gene regulation in temperate grasses and legumes
مناسب برای رشته های دانشگاهی زیر:
زیست شناسی و کشاورزی
مناسب برای گرایش های دانشگاهی زیر:
علوم گیاهی، فیزیولوژی گیاهان زراعتی
وضعیت مقاله انگلیسی و ترجمه:
مقاله انگلیسی را میتوانید به صورت رایگان با فرمت PDF از باکس زیر دانلود نمایید. ترجمه این مقاله با فرمت WORD – DOC آماده خریداری و دانلود آنی میباشد.
فهرست مطالب:
مقدمه
اثرات فعل و انفعالات بین دما و نور بر روی تحمل انجماد
اثرات متقابل بین بهاره سازی فتوپریود بر روی از دست دادن سازگاری و توانایی سازگاری مجدد
پاسخ های ترانسکریپتوم در طی سازگاری به سرما، از دست دادن سازگاری و سازگاری مجدد
نتیجه گیری
قسمتی از مقاله انگلیسی و ترجمه آن:
Introduction
The level of freezing tolerance in temperate perennial plants follows an annual cycle, determined largely by cold acclimation in autumn and deacclimation in spring. Cold acclimation is the exposure to low, nonfreezing temperatures, usually in autumn, which induces transcriptional, morphological and physiological changes resulting in the acquisition of freezing tolerance [1,2]. Freezing tolerance is generally at its peak in mid-winter and drops gradually towards spring. Upon exposure to warmer temperaturesin spring, plants deacclimate and lose freezing tolerance. However, this can occur too early in spring or in response to warm spells in mid-winter, when there is still a risk of freezing temperatures [3,4]. Under some conditions, plants have the ability to reacclimate if temperatures drop again. Cold acclimation, deacclimation and reacclimation are highly complex processes, and although temperature is the main driving force in many species, such as Arabidopsis thaliana and temperate grasses, other environmental and physiological factors like light, carbohydrate reserves and metabolism, drought, flooding, nutrient status and atmospheric CO2 concentration, are interacting with temperature and are influencing these processes [4]. In particular, light conditions have important functions in coordinating freezing tolerance with growth and the seasonal variation in temperature.
مقدمه
سطح تحمل انجماد در گیاهان چند ساله معتدله از یک سیکل سالانه تبعیت می کند که عمدتا با سازگاری به سرما در پاییز و از دست دادن سازگاری در بهار تعیین می شود. سازگاری به سرما ، به معنی مواجهه با دما های پایین و غیر انجماد معمولا در پاییز می باشد که موجب القای تغییرات رونوشتی، مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی شده و در نهایت موجب تحمل انجماد می شود(1-2). به طور کلی تحمل انجماد در اواسط زمستان بسیار بالا بوده و به تدریج به سمت بهار، کاهش می یابد. در صورت مواجهه با دما های بالاتر در بهار، گیاهان سازگاری خود را از دست داده و تحمل انجماد را از دست می دهند. با این حال این اتفاق می تواند در اوایل بهار و یا در پاسخ به افزایش دما در اواسط زمستان رخ دهد به خصوص زمانی که خطر دمای انجماد وجود داشته باشد.(3-4). تحت برخی شرایط، گیاهان دارای توانایی سازگاری مجدد( در صورت کاهش مجدد دما) خواهند بود. سازگاری به سرما، از دست دادن سازگاری و سازگاری مجدد از فرایند های بسیار پیچیده بوده و این در حالی است که دما، یک نیروی محرک اصلی در بسیاری از گونه ها از جمله ارابیدوپسیز تالیانا و گراس های معتدله می باشد، سایر عوامل محیطی و فیزیولوژیکی نظیر نور، کربوهیدرات و متابولیسم، خشکی، سیلاب، وضعیت عناصر مغذی و غلظت دی اکسید کربن اتمسفر با دما فعل و انفعال داشته و بر این فرایند ها تاثیر می گذارد(4). به ویژه، شرایط نور از اهمیت ویژه ای در هماهنگ سازی تحمل انجماد با رشد و تغییرات فصلی دما برخوردار است.