مشخصات مقاله:
عنوان فارسی مقاله:
عدم ارتباط بین درمان با پالس استروئید (کورتون) و تراکم مواد معدنی استخوان در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس
عنوان انگلیسی مقاله:
Lack of Association between Pulse Steroid Therapy and Bone Mineral Density in Patients with Multiple Sclerosis
مناسب برای رشته های دانشگاهی زیر:
پزشکی
مناسب برای گرایش های دانشگاهی زیر:
مغز و اعصاب
وضعیت مقاله انگلیسی و ترجمه:
مقاله انگلیسی را میتوانید به صورت رایگان با فرمت PDF از باکس زیر دانلود نمایید. ترجمه این مقاله با فرمت WORD – DOC آماده خریداری و دانلود آنی میباشد.
فهرست مطالب:
چکیده
مقدمه
نمونه ها و روش ها
تحلیل آماری
نتایج
بحث
نتیجه گیری
قسمتی از مقاله انگلیسی و ترجمه آن:
1. Introduction
Multiple sclerosis (MS), a chronic progressive demyelinating disease of the central nervous system, is the most common cause of acquired disability in young adults [1]. Several previous studies, but not all, have shown reduced bone mineral density (BMD) in patients with MS, indicating that patients with MS have a higher risk for osteoporosis [2–10]. The exact mechanism and causes of the reduced BMD in MS patients are as yet unclear. MS itself causes problems with vision, balance, coordination, and motor performance, all of which increase the risk of osteopenia, osteoporosis, and fractures. Genetic factors, corticosteroid use, the presence of various cytokines involved in the pathogenesis of MS, and calcium and vitamin D deficiency have also been implicated as plausible etiopathogenic mechanisms leading to secondary osteoporosis in patients with MS [4, 5, 10, 11]. Chronic use of glucocorticosteroids has been shown to increase bone resorption and to reduce bone formation and is a risk factor for osteoporosis [12, 13]. High-dose methylprednisolone is the gold standard in pharmacological management of MS relapses. The effect of high-dose methylprednisolone pulses on BMD in MS is still controversial, however. There are some concerns over possible harmful effects of steroid pulse on bone composition in patients with MS. Understanding the role of pulse steroid in bone status will help with planning optimal relapse management in MS. The purpose of this study was to determine the possible factors affecting bone mineral density in patients with MS.
مقدمه
مولتیپل اسکلروزیس(ام اس) ، یک بیماری پیشرونده ازبین رفتن میلین اعصاب سیستم مرکزی، مهمترین عامل ناتوانی در بالغین جوان می باشد. چندین مطالعه قبلی، اما نه تمام آنها، کاهش تراکم مواد معدنی استخوان (BMD) را در بیماران مبتلا به ام اس نشان دادند که بیانگر آن بود که بیماران مبتلا به ام اس در معرض خطر بالاتری برای پوکی استخوان هستند. مکانسیم دقیق و علل کاهش (BMD) در بیماران ام اس هنوز نامشخص است. خود بیماری ام اس ایجاد مشکلاتی در بینایی، تعادل، تطابق، و عملکرد حرکتی می کند که تمام آنها خطر کاهش تراکم استخوان و پوکی استخوان و شکستگی را افزایش می دهند. فاکتورهای ژنتیکی، استفاده از کورتیکواستروئیدها، وجود سیتوکین های مختلف در بیماری زایی ام اس دخیل هستند و کمبود ویتامین D و کلسیم هم به عنوان مکانیسم های بیماری زای احتمالی که منجر به پوکی استخوان ثانویه در بیماران مبتلا به ام اس می گردند در نظر گرفته شده اند. نشان داده شده است که استفاده مزمن از گلوکوکورتیکواستروئیدها منجر به افزایس بازجذب استخوان و کاهش تشکیل استخوان می گردد و یک عامل خطر برای استئو پروز می باشد. متیل پردنیزولون با دوز بالا استاندارد طلایی برای مدیریت دارویی عود ام اس می باشد. با این حال اثر پالس متیل پردنیزولون با دوز بالا بر BMD در ام اس هنوز قابل بحث و جدال آمیز می باشد. در اینجا نگرانی هایی در مورد اثرات آسیب زننده ممکن پالس استروئید بر تشکیل استخوان در بیماران مبتلا به ام اس وجود دارد. فهمیدن نقش پالس استروئید بر وضعیت استخوان، در برنامه ریزی مدیریت مطلوب عود در ام اس کمک خواهد کرد.