مشخصات مقاله:
عنوان فارسی مقاله:
در رابطه با استفاده از سرعت نسبی بین طبقات برای تقویت لرزه ای با قاب های فولادی همراه با میراگر های لزج
عنوان انگلیسی مقاله:
On the use of interstorey velocity for the seismic retrofit of steel frames with viscous dampers
کلمات کلیدی مقاله:
سرعت نسبی بین طبقات، جابجایی نسبی بین طبقات، قاب فولادی، تقویت لرزه ای، میراگر لزج
مناسب برای رشته های دانشگاهی زیر:
مهندسی عمران
مناسب برای گرایش های دانشگاهی زیر:
سازه، مدیریت ساخت و زلزله
وضعیت مقاله انگلیسی و ترجمه:
مقاله انگلیسی را میتوانید به صورت رایگان با فرمت PDF از باکس زیر دانلود نمایید. ترجمه این مقاله با فرمت WORD – DOC آماده خریداری و دانلود آنی میباشد.
فهرست مطالب:
چکیده
1. مقدمه
2. تحلیل های لرزه ای از قاب های مقاومت گشتاور صفحه فولادی
2.1 MRF های در نظر گرفته شده
2.2 حرکات لرزه ای زمین و مدل سازی برای تحلیل غیر خطی غیر الاستیک
3. محاسبه و استفاده از معادله ی IV
4. استفاده از IV در تقویت های لرزه ای از یک MRF با میراگر های لزج
5. نتایج برای قاب های تقویت شده و مباحث در این زمینه
6. جمع بندی و نیاز های آتی
منابع
قسمتی از مقاله انگلیسی و ترجمه آن:
1. Introduction
The variation (distribution) of maximum interstorey velocities have been recognized as key parameter for the evaluation of the along-theheight effectiveness of and demand for viscous dampers [1]. This variation (distribution) seems to depend mainly on the modes (number of stories) of the structure under consideration. In building codes, e.g., ASCE 7–10 [2], peak (design) interstorey velocity (IV) is approximately calculated in the fundamental and higher modes using the design (maximum) interstorey drift (IDR). This approximation permits the calculation of the maximum damping force in terms of the design IDR. Moreover, building codes, e.g., ASCE 7–10 [2], seem to accept that the most effective way of allocation of viscous dampers is to place them where large IDRs are exhibited. Therefore, the maximum IDR is used to estimate the maximum IV, without, however, providing an insight about the real relationship of maximum IDR and IV values. In literature so far, the relationship between IDR and IV is formulated either by using simplified building models and the first mode shape [3,4] or by employing single-degree-of-freedom systems and their maximum displacement [5,6]. The importance of having reliable estimates of the true IV is initially stressed by Pekcan et al. [7] in view of the operating velocities of non-linear viscous dampers and very recently by Favvata [8] in the context of seismic pounding of adjacent structures.
1. مقدمه
تغییرات در بیشترین سرعت بین طبقات ، به عنوان یکی از پارامتر های کلیدی برای ارزیابی تاثیر میراگر های لزج همراه با تاثیر ارتفاع و تعیین نیاز برای این میراگر ها، در نظر گرفته می شود [1]. این تغییرات ( توزیع) به نظر تا حد زیادی مبتنی بر حالت های ( تعداد طبقات) سازه ی مد نظر دارد.
در قوانین ساخت و ساز، مانند قانون ASCE 7-10 [2] بیشترین سرعت بین طبقات در زمان طراحی (IV) به صورت تقریبی در حالت های بنیادی و حالت های بالاتر با استفاده از بیشترین جابجایی بین طبقات در زمان طراحی (IDR) ، محاسبه می شود. این تخمین به ما امکان محاسبه ی بیشترین نیروی میرایی از نظر طراحی IDR را می دهد. علاوه بر این، قوانین ساخت و ساز مانند ASCE 7-10 [2] ، به نظر این موضوع را قبول کرده اند که موثر ترین روش تخصیص میراگر های لزج ، قرار دادن آن ها در مکانی است که IDR های بزرگ ایجاد می شوند. ازین رو، بیشترین IDR برای مشخص کردن بیشترین IV مورد استفاده قرار می گیرد، اما بدون در نظر گرفتن رابطه ی واقعی بیشترین مقدار IDR و IV که بر اساس مدل های ساختمانی ساده و یا شکل حالت اول محاسبه شده است. در مقالاتی که تا کنون ارائه شده است ، رابطه ی بین IDR و IV معمولا با استفاده از مدل های ساده ی ساختمانی و شکل حالت اول [3و4] محاسبه می شوند و یا با استفاده از سیستم هایی با یک درجه ی آزادی و بیشترین مقدار جابجایی آن ها محاسبه می شوند [5و6]. اهمیت داشتن تخمین های قابل اعتماد از IV درست ، اولین مرتبه توسط Pekcan et al. [7] در بررسی سرعت های عملیاتی میراگر های غیر خطی مورد تاکید قرار گرفت و اخیرا نیز Favvata [8] این موضوع را در زمینه ی ضربه گیری لرزه ای ساختمان های مجاور، بررسی کرده است .