مشخصات مقاله:
عنوان فارسی مقاله:
برنامه ریزی بهینه فضایی برای مطابقت با اهداف پایداری بلند مدت
عنوان انگلیسی مقاله:
Optimised spatial planning to meet long term urban sustainability objectives
کلمات کلیدی مقاله:
برنامه ریزی فضایی، اهداف پایداری، بهینه سازی فضایی، مغایرتهای برنامه ریزی، تبرید شبیه سازی شده
مناسب برای رشته های دانشگاهی زیر:
مهندسی عمران، معماری
مناسب برای گرایش های دانشگاهی زیر:
سیستم های اطلاعات جغرافیایی (GIS)، سنجش از راه دور، معماری پایدار
وضعیت مقاله انگلیسی و ترجمه:
مقاله انگلیسی را میتوانید به صورت رایگان با فرمت PDF از باکس زیر دانلود نمایید. ترجمه این مقاله با فرمت WORD – DOC آماده خریداری و دانلود آنی میباشد.
فهرست مطالب:
چکیده
1. مقدمه
2. روش شناسی
2.1. انتخاب و پارامترسازی اهداف پایدار
2.2. رویکرد تبرید شبیه سازی شده برای بهینه سازی فضایی
2.3. استخراج بهینه پارتو
3. نتایج و بحث
3.1. جبهه بهینه پارتو بین اهداف پایداری جفتی
3.2. راه حلهای بهینه پارتوی چند منظوره
3.3. عملکرد مجموعه های بهینۀ پارتو
3.4. مکانهای رتبه بندی شدۀ توسعه بهینه پارتو
4. نتایج
قسمتی از مقاله انگلیسی و ترجمه آن:
1. Introduction
Urban planning is being challenged by multiple drivers, including rising populations, increased frequency of extreme events and actions to decarbonise economies to mitigate against a changing climate. By 2030 it is estimated that 60% of the world’s population will reside in urban areas, up from just over 50% at present (UNFPA (United Nations Population Fund), 2011). This increased urban population will increase risks to natural hazards over the next century and these will be compounded by extreme events that are expected to increase in frequency as a result of changes in sea level, precipitation, temperature and other climate phenomena (Dawson, 2007; Hunt & Watkiss, 2011; IPCC (International Panel on Climate Change), 2013). However, urban areas are major drivers of climate change, directly or indirectly producing 71% of global carbon emissions (IEA (International Energy Agency), 2008) and are seen as ‘first responders’ at reducing energy and resource usage to mitigate further climatic change (Reckien et al., 2014; Rosenzweig, Solecki, Hammer, & Mehrotra, 2010).
1. مقدمه
برنامه ریزی شهری توسط محرکهای زیادی به چالش کشیده شده است که عبارتند از: افزایش جمعیت، افزایش تکرار حوادث و اقدامات مفرط برای صرفه جویی و کاهش در کربن گیری در مقابل تغییرات آب و هوا . تا سال 2003 برآورد شد که 60% از جمعیت جهان در نواحی شهری قرار دارند و این میزان در حال حاضر بیش از 50 درصد می باشد (UNFPA ( صندوق جمعیت ملل متحد)،2011). این افزایش جمعیت خطر حوادث طبیعی را در طی قرن بعدی افزایش می دهد و با حوادث شدیدی که انتظار می رود در نتیجه تغییر در سطح دریا ، بارش، دما و پدیده های دیگر اقلیمی افزایش یابند، ترکیب خواهد شد (Dawson ، 2007؛ Hunt & Watkiss، 2011؛ IPCC ( میزگرد بین المللی تغییرات آب و هوا)،2013). به هر حال، نواحی شهری از محرکهای اصلی تغییر آب و هوا هستند که بطور مستقیم و غیر مستقیم تولید کننده 71% از انتشار کربن جهانی هستند (IEA ( سازمان بین المللی انرژی)،2008) و به عنوان “اولین پاسخ دهندگان” در کاربرد منابع و کاهش انرژی برای کاهش بیشتر تغییرات آب و هوا دیده می شوند (Reckien و همکاران، 2014؛ Rosenzweig، Solecki، Hammer،& Mehrotra، 2010).