مشخصات مقاله:
عنوان فارسی مقاله:
قرار گیری در معرض پارابن در اوایل بارداری و دیابت حاملگی
عنوان انگلیسی مقاله:
Parabens exposure in early pregnancy and gestational diabetes mellitus
کلمات کلیدی مقاله:
دیابت حاملگی، پارابن، تحقیق گروهی آینده نگر
مناسب برای رشته های دانشگاهی زیر:
پزشکی
مناسب برای گرایش های دانشگاهی زیر:
غدد و متابولیسم و بهداشت عمومی
وضعیت مقاله انگلیسی و ترجمه:
مقاله انگلیسی را میتوانید به صورت رایگان با فرمت PDF از باکس زیر دانلود نمایید. ترجمه این مقاله با فرمت WORD – DOC آماده خریداری و دانلود آنی میباشد.
فهرست مطالب:
چکیده
1 مقدمه
2 روشها
2-1 جمعیت شرکت کنندگان
2-2 جمع آوری نمونه ادرار و اندازه گیری پارابن
2-3 گردآوری اطلاعات
2-4 تشخیص GDM
2-5 تحلیل آماری
3- نتایج
3-1 ویژگی های عمومی
3-2 مقدار پارابن ادرار
3-3 مقدار پارابن و GDM
3-4 تحلیل تشریحی
4- بحث
5- نتیجه گیری
قسمتی از مقاله انگلیسی و ترجمه آن:
1. Introduction
Gestational diabetes mellitus (GDM) is defined as any degree of glucose intolerance that is first recognized during pregnancy (American Diabetes, 2011). Studies have reported an increased prevalence of GDM in China (Zhang et al., 2011) and other countries such as the US (Albrecht et al., 2010; Lavery et al., 2017) and Australia (Anna et al., 2008) in recent decades. GDM may lead to serious adverse maternal and detrimental infant outcomes, for example, high caesarean section rate, pre-eclampsia, macrosomia, infant respiratory distress syndrome, and neonatal hypoglycemia (Poel et al., 2012; Wendland et al., 2012). Known risk factors for GDM include behaviors and dietary habits. However, increasing evidence suggests that exposure to environmental chemicals may be partly responsible for the development of GDM (Ehrlich et al., 2016; Liu et al., 2018; Shapiro et al., 2018; Shapiro et al., 2015). Some epidemiological studies have found associations between environmental chemicals and GDM, such as cadmium (Liu et al., 2018), triclosan (Shapiro et al., 2018), and arsenic (Shapiro et al., 2015), but there have not been enough studies on this issue to draw definitive conclusions.
1. مقدمه
دیابت حاملگی (GDM ) به عنوان عدم مقاومت در برابر گلوکز تعریف می شود که برای اولین بار در ابتدای بارداری تشخیص داده می شود (انجمن دیابت آمریکا 2011). تحقیقات انجام شده نشان دهنده افزایش میزان شیوع GDM در چین ( ژانگ و همکاران ) و سایر کشورهای جهان از جمله آمریکا (آلبرکت و همکاران 2010 – لاوری و همکاران 2017) و استرالیا ( آنا و همکاران 2008 ) در دهه های اخیر می باشد. GDM می تواند منجر به عوارض جدی برای مادر و نوزاد شود که از جمله آنها می توان به افزایش عمل سزارین – تولد زودرس – سندروم اختلال تنفسی نوزاد – تشنج بارداری و کم شدن قند خون در نوزادان اشاره کرد ( پوئل و همکاران 2012 – وندلند و همکاران 2012). فاکتورهای خطر شناخته شده برای GDM شامل رفتارها و عادات غذایی می شود. به هر حال، َشواهد روزافزون دلالت بر این دارد که میزان قرارگیری در معرض مواد شیمیایی محیطی می تواند تا حدودی عامل رشد GDM باشد (آکرللیک و همکاران 2016 – لیو و همکاران 2018 – شاپیرو و همکاران). بعضی از تحقیقات شیوع شناسی به ارتباط بین مواد شیمیایی محیطی و GDM مثل کادمیوم ( لیو و همکاران 2018 ) – تریکلوسان ( شاپیرو و همکاران 2018) و آرسنیک ( شاپیرو و همکارام 2015 )، اما تحقیقات کافی در این زمینه برای بیان نتیجه گیری وجود ندارد.