مشخصات مقاله:
عنوان فارسی مقاله:
نوکاردیوز ریوی در بیماری انسدادی مزمن ریه: چالش بالینی جدید
عنوان انگلیسی مقاله:
Pulmonary nocardiosis in Chronic Obstructive Pulmonary Disease: A new clinical challenge
کلمات کلیدی مقاله:
نوکاردیوز ریوی، عفونت های فرصت طلب، بیماری مزمن انسدادی ریه، سل
مناسب برای رشته های دانشگاهی زیر:
پزشکی
مناسب برای گرایش های دانشگاهی زیر:
پزشکی ریه یا پولمونولوژی، ایمنی شناسی پزشکی
وضعیت مقاله انگلیسی و ترجمه:
مقاله انگلیسی را میتوانید به صورت رایگان با فرمت PDF از باکس زیر دانلود نمایید. ترجمه این مقاله با فرمت WORD – DOC آماده خریداری و دانلود آنی میباشد.
فهرست مطالب:
چکیده
1.مقدمه
2. معرفی مورد
3.بحث
3.1. کدام بیماران مشکوک به PN هستند؟
3.2. علائم رادیولوژیکی PN کدامند؟
3.3. چگونه می توان تردید های بالینی و رادیولوژیکی PN را تایید کرد؟
3.4. تشخیص های افتراقی
3.5.آیا واقعا COPD یک عامل خطر جدا گانه برای PN است ؟
4. نتیجه گیری
قسمتی از مقاله انگلیسی و ترجمه آن:
1. Introduction
Pulmonary nocardiosis (PN) is a rare but severe opportunistic infectious disease caused by Nocardia spp. The microorganism was first isolated by Edmond Nocard in 1888 from cattle with bovine farcy [1]; Eppinger reported the first human case of nocardiosis in 1890 [2]. The bacteria is commonly found in long standing dust, soil and stagnant water. Aerosol route is the main portal of entry into the body; direct inoculation as result of trauma or intravenous drug assumption or, more rarely, ingestion of contaminated food have also been described [3]. Humantohuman transmission has not been documented [4], [5]. The prevalence of PN is not known. Traditionally, PN has been described in immunocompromised patients, with human immunodeficiency virus (HIV) infection, alcohol abuse, diabetes mellitus, organ transplantation and lymphoreticular neoplasm as the most frequently associated conditions [4], [5]; lung transplant patients have the highest frequency of PN among recipients of solid organs [6]. Iatrogenic immunosuppression is a further risk factor, with longterm steroid, chemotherapeutic immunosuppressive and anti TNFα agents as the most commonly associated drugs [4], [5], [6], [7], [8]; in particular, chronic steroid therapy has been highlighted in 36% [8], 62.2% [9] and 64% [4] PN patients in three reviews. Intravenous drug abuse has also been described [10].
1.مقدمه
نوکاردیوز ریوی (PN) یک بیماری عفونی فرصت طلب نادر اما شدید ناشی از گونه های نوکاردیا است. . میکروارگانیسم برای اولین بار توسط ادموند نوکارد در سال 1888 از احشام و گاو با مشمشه جدا شد [1] ؛ Eppinger اولین مورد انسانی نوکاردیوز را در سال 1890 گزارش کرد [2]. . این باکتری معمولا در گرد و غبار طولانی مدت، خاک و آب های راکد یافت شده است. مسیر آئروسل راه اصلی ورود به بدن است؛ تلقیح مستقیم در نتیجه تروما یا مصرف مواد داخل وریدی یا به ندرت، مصرف مواد غذایی آلوده نیز شرح داده شده است [3]. انتقال انسان به انسان مستند نشده است [4]، [5].
شیوع PN شناخته شده نیست. به طور سنتی، PN در بیماران دچار نقص ایمنی ، با عفونت ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) ، سوء مصرف الکل، دیابت، پیوند اعضا و نئوپلاسم لنفاوی مشبک به عنوان بیشترین شرایط مرتبط ، شرح داده شده است [4]، [5]؛ بیماران با پیوند ریه دارای بالاترین فراوانی PN در میان گیرنده عضو توپور هستند [6] . سرکوب سیستم ایمنی ، با استروئید دراز مدت، شیمی درمانی سرکوب کننده سیستم ایمنی و عوامل ضد TNFα به عنوان شایع ترین داروهای مرتبط، یک عامل خطردیگر است [4]، [5]، [6]، [7]، [8]؛ به ویژه، درمان مزمن استروئید در 36٪ [8]، 62.2٪[9] و 64٪ [4] بیماران PN در سه بررسی برجسته شده است. سوء مصرف مواد مخدر داخل وریدی نیز شرح داده شده است [10].