مشخصات مقاله:
عنوان فارسی مقاله:
نقش ناظران در رفتار آوایی کارکنان
عنوان انگلیسی مقاله:
The role of supervisors on employees’ voice behavior
کلمات کلیدی مقاله:
جنسیت، اعتماد به ناظر، رفتار آوایی کارکنان، رفتار آوایی ناظران
مناسب برای رشته های دانشگاهی زیر:
مدیریت
مناسب برای گرایش های دانشگاهی زیر:
مدیریت کسب و کار و مدیریت منابع انسانی
وضعیت مقاله انگلیسی و ترجمه:
مقاله انگلیسی را میتوانید به صورت رایگان با فرمت PDF از باکس زیر دانلود نمایید. ترجمه این مقاله با فرمت WORD – DOC آماده خریداری و دانلود آنی میباشد.
فهرست مطالب:
چکیده
زمینه نظری و بهبود فرضیات
رفتار آوایی ناظران و رفتار آوایی کارکنان
رفتار آوایی ناظران و اعتماد به ناظر
نقش میانجی اعتماد با ناظران در ارتباط میان رفتار آوایی ناظران و رفتار آوایی کارکنان
نقش تعدیلی جنسیت در ارتباط میان اعتماد به ناظر و رفتار آوایی کارکنان
روش ها
نمونه ها و روش ها
مقیاس ها
نتایج
آزمایش فرضیه ها
بحث
ملاحظات نظری
ملاحظات کاربردی
محدودیت ها و مسیر پژوهش آینده
نتیجه گیری
منابع
قسمتی از مقاله انگلیسی و ترجمه آن:
In today’s business environment, employee voice is considered a key component for enhancing organizational competitiveness, since it brings innovative ideas to the fore, enables error correction and improves competitive advantage (Burris, 2012; Detert and Edmondson, 2011; LePine and Van Dyne, 1998; Liang et al., 2012; Morrison, 2011). In addition to organizational benefits, employee voice behavior also results in higher performance appraisals (Ng and Feldman, 2012) and has a positive consequence on career growth (Wang et al., 2014). However, despite the benefits, employees usually perceive voice behavior as risky. Prior research has shown that employees are not willing to speak out at the workplace because of the fear of being viewed negatively and damaging social relationships with others (Milliken et al., 2003). In particular, employees avoid voice that is directed toward supervisors, because supervisors typically have power over employees’ resources and career outcomes (Gao et al., 2011). Accordingly, how employees perceive their supervisors is critically important for encouraging or hindering employees’ own voice behavior.
در محیط کسب وکار امروزه، صدای کارکنان عنصری کلیدی در ارتقای رقابت سازمانی است، از آنجایی که این مورد در ابتدا موجب ایده هایی خلاقانه می شود، باعث تصحیح خطا و ارتقای مزیت های رقابتی نیز می شود (بوریس، 2012؛ دیترت و ادمونسن، 2011؛ لپین و ون دین، 1998؛ لیانگ و دیگران، 2012؛ موریسن، 2011). علاوه بر مزایای سازمانی، رفتار آوایی کارکنان نیز به ارزیابی عملکردی بالاتر منجر می شود (نگ و فلدمان، 2012) و نتیجه ای مثبت بر رشد شغلی دارد (وانگ و دیگران، 2014). با این حال، علی رغم این مزیت ها، کارکنان معمولاً رفتار آوایی را پرخطر می دانند. پژوهش قبلی نشان داده که کارکنان به خاطر ترس از منفی دیده شدن و آسیب به روابط اجتماعی آنها با دیگران تمایلی به صحبت کردن در محیط کاری ندارند (میلیکن و دیگران، 2003). به طور خاص، کارکنان از صحبت کردن مستقیم با ناظران امتناع می کنند، زیرا ناظران معمولاً بر منابع و پیامدهای کاری کارکنان نظارت دارند (گائو و دیگران، 2011). ازاین‌رو، نحوۀ ادراک کارکنان از ناظران خود، در تشویق یا ممانعت از رفتار آوایی کارکنان بسیار مهم است.