ترجمه مقاله بیان دو پروتئین ضد یخ خودافزایشی سوسک Dendroides Canadensis در Arabidopsis thaliana – سال 2011
مشخصات مقاله:
عنوان فارسی مقاله:
بیان دو پروتئین ضد یخ خودافزایشی سوسک Dendroides Canadensis در Arabidopsis thaliana
عنوان انگلیسی مقاله:
Expression of Two Self-enhancing Antifreeze Proteins from the Beetle Dendroides canadensis in Arabidopsis thaliana
کلمات کلیدی مقاله:
پروتئین ضد یخ، Arabidopsis thaliana، تحمل سرما ،Dendroides canadensis، چندین ژن
مناسب برای رشته های دانشگاهی زیر:
زیست شناسی
مناسب برای گرایش های دانشگاهی زیر:
علوم گیاهی، علوم سلولی و مولکولی و میکروبیولوژی
وضعیت مقاله انگلیسی و ترجمه:
مقاله انگلیسی را میتوانید به صورت رایگان با فرمت PDF از باکس زیر دانلود نمایید. ترجمه این مقاله با فرمت WORD – DOC آماده خریداری و دانلود آنی میباشد.
فهرست مطالب:
چکیده
مقدمه
مواد و روش ها
ساخت ناقل
انتقال ناقل های حمل کننده dafp-1 و/یا dafp-4 به آگروباکتریوم
انتقال A. thaliana به روش غوطه وری گل آذین با واسطه آگروباکتریوم
غربالگری اولیه A. thaliana انتقال یافته
غربالگری و تجزیه و تحلیل فعالیت پسماند حرارتی
تجزیه و تحلیل DNA ژنومی توسط ساترن بلات
تجزیه و تحلیل RNA توسط RT-PCR
استخراج پروتئین
وسترن بلات
تجزیه و تحلیل دمای انجماد
روش Real-Time PCRکمی
نتایج
شناسایی گیاهان تراریخته
تجزیه و تحلیل DNA ژنومی در A. thaliana تراریخته
پروفایل های mRNA از DAFP (ها) در A. thaliana تراریخته توسط RT-PCR (نسل T1)
پروفایل های بیان DAFP (ها) در A. thaliana تراریخته توسط وسترن بلات
تجزیه و تحلیل فعالیت پسماند حرارتی
اثر DAFP ها روی دمای انجماد A. thaliana تراریخته
پروفایل های dafps در A. thaliana تراریخته از طریق روش Real-Time PCR
بحث
قسمتی از مقاله انگلیسی و ترجمه آن:
Introduction
Antifreeze proteins (AFPs) play an important role in the cold tolerance of certain fish, terrestrial arthropods, plants, and microorganisms (for reviews, see DeVries 1983, 2005; Duman 2001; Davies et al. 2002; Griffith and Yaish 2004; Duman et al. 2010). Although the equilibrium freezing and melting points of aqueous solutions are typically identical and the terms are used interchangeably, in the presence of AFPs this is not the case. AFPs depress the non-equilibrium (hysteretic) freezing point, in the presence of ice, but only have a small effect on the melting point. The difference between the hysteretic freezing and equilibrium melting points is termed thermal hysteresis (DeVries 1986). AFPs are thought to lower the hysteretic freezing temperature by “adsorption–inhibition”, first described by Raymond and DeVries (1977). They proposed that AFPs bind to the surface of the growing ice crystal, so the surface of the ice crystal formed between AFPs is highly curved (high surface free energy). Due to the Kelvin effect, the growth of the ice crystal is delayed until the temperature is lowered to the hysteretic freezing point. Several types of binding interactions between ice and AFPs have been suggested. While hydrogen bonding is thought to be the most common form, hydrophobic interactions and van der Waals forces have also been reported as possible interactions, depending on the type of AFP (Davies et al. 2002; Jia and Davies 2002; Jorov et al. 2004).
مقدمه
پروتئین های ضد یخ ( AFPs) نقش مهمی را در مقاومت به سرما در ماهی های خاص، بندپایان زمینی، گیاهان و میکروارگانیسم ایفا می کند (برای مرور مراجعه کنید به: DeVries 1983, 2005; Duman 2001; Davies et al. 2001: Griffith and Yaish 2004; Duman et al, 2010). اگرچه نقطه تعادل انجماد و ذوب محلول های آبی معمولا یکسان بوده و این اصطلاحات به طور مترادف استفاده می شوند، در حضور پروتئین های ضد یخ این چنین نیست. پروتئین های ضد یخ باعث کاهش نقطه غیر تعادلی (پسماند) انجماد در حضور یخ شده اما فقط یک اثر کوچک روی نقطه ذوب می گذارد. تفاوت بین نقطه پسماند انجماد و نقطه پسماند تعادل ذوب، پسماند حرارتی نامیده می شود (DeVries 1986). تصور بر این است که پروتئین های ضد یخ دمای پسماند انجماد را با “جذب و مهار” کاهش می دهند که اولین بار توسط Raymond و DeVries (1977) توصیف شد. آن ها پیشنهاد کردند که پروتئین های ضد یخ به سطح بلور یخ در حال رشد متصل شده، بنابراین سطح بلور یخ تشکیل شده بین پروتئین های ضد یخ بسیار خمیده می شود (سطح بالای انرژی آزاد). با توجه به اثر کلوین، تا زمانی که درجه حرارت به نقطه پسماند انجماد کاهش یابد، رشد بلورهای یخ به تعویق می افتد. انواع مختلفی از برهمکنش های اتصال بین یخ و پروتئین های ضد یخ ارائه شده است. در حالی که پیوند هیدروژنی به عنوان رایج ترین شکل تصور می شود، بر اساس نوع پروتئین های ضد یخ، برهمکنش های آبگریز و نیروهای واندروالسی نیز به عنوان برهمکنش های ممکن گزارش شده اند (Davies et al. 2002; Jia and Davies 2002: Jorov et al 2004).
