مقاله ترجمه شده درباره گسترش اینترنت و نوع رژیم حاکم: الگوهای زمانی در قبول تکنولوژی – سال 2017
مشخصات مقاله:
عنوان فارسی مقاله:
گسترش اینترنت و نوع رژیم حاکم: الگوهای زمانی در قبول تکنولوژی
عنوان انگلیسی مقاله:
Internet diffusion and regime type: Temporal patterns in technology adoption
کلمات کلیدی مقاله:
گسترش اینترنت، پذیرش تکنولوژی، نوع رژیم ، دموکراسی، رژیم های استبدادی
مناسب برای رشته های دانشگاهی زیر:
علوم سیاسی و مهندسی فناوری اطلاعات
مناسب برای گرایش های دانشگاهی زیر:
اینترنت و شبکه های گسترده
وضعیت مقاله انگلیسی و ترجمه:
مقاله انگلیسی را میتوانید به صورت رایگان با فرمت PDF از باکس زیر دانلود نمایید. ترجمه این مقاله با فرمت WORD – DOC آماده خریداری و دانلود آنی میباشد.
فهرست مطالب:
چکیده
1- مقدمه
2- بررسی نشریات
3- چارچوب تئوری
1-3- نوع رژیم و ظرفیت نوآوری
2-3- فرضیات فناوری محور بازبینی شدند: اینترنت و رژیم های استبدادی
4- طرح مطالعه
1-4- داده ها
2-4- شناخت روش
5- نتایج و تفسیر
6- نتیجه
قسمتی از مقاله انگلیسی و ترجمه آن:
1. Introduction
The Internet has been regarded as a “liberation technology” (Diamond, 2010) which facilitates the exchange of political information and the organization of collective action, thereby reducing asymmetries between citizens and states in political communication.1 From this perspective, digital technologies threaten the survival of authoritarian regimes, which typically rely on centralized information control.2 In line with this reasoning, the empirical literature on the adoption of the Internet mostly identified democracy advantages (Corrales & Westhoff, 2006; Guillén & Suárez, 2005; Milner, 2006). Yet phenomena like the booming Internet economy in China and the use of the web by approximately 30% of citizens in non-democratic countries (World Bank, 2015) contradict simplistic assumptions. While these phenomena have been recognized by conceptual works and case studies, the empirical literature on the adoption of the Internet by different political regimes has not taken recent developments into account.
1- مقدمه
اینترنت را با عنوان “تکنولوژی آزادی” می شناسند (دایموند، 2010) که تبادل اطلاعات سیاسی و سازماندهی اقدام جمعی را آسان می سازد و در نتیجه باعث کاهش روابط نامتقارن میان شهروندان و دولت ها در ارتباطات سیاسی می گردد. از این دیدگاه، فناوری های دیجیتال بقای رژیم های استبدادی را تهدید می کند که معمولاً بر کنترل اطلاعات مرکزی تأکید دارند. در راستای این استدلال، نشریات تجربی در رابطه با پذیرش اینترنت اغلب مزایای دموکراسی را مشخص می کنند (کورالس و وست هاف، 2006؛ گویلن و سوارز، 2005؛ میلنر، 2006). با این حال، پدیده هایی مانند رشد اقتصاد اینترنتی در چین و استفاده از وب توسط حدود 30 درصد از شهروندان در کشورهای غیر دموکرات (بانک جهانی، 2015) با این فرضیات ساده مخالفت دارند. با وجود این که این پدیده ها توسط آثار مفهومی و مطالعات موردی به رسمیت شناخته شده اند، نشریات تجربی مربوط به پذیرش اینترنت توسط رژیم های مختلف سیاسی، پیشرفت های اخیر را در نظر نگرفته اند.
