ترجمه مقاله مدیریت منابع انسانی راهبردی، قابلیت نوآوری و عملکرد – سال 2015
مشخصات مقاله:
عنوان فارسی مقاله:
مدیریت منابع انسانی راهبردی، قابلیت نوآوری و عملکرد: یک مطالعه تجربی در صنعت نرم افزار اندونزی
عنوان انگلیسی مقاله:
Strategic Human Resource Management, Innovation Capability and Performance: An Empirical Study in Indonesia Software Industry
کلمات کلیدی مقاله:
نوآوری، توانمندی نوآوری، عملکرد نوآوری، مدیریت راهبردی منابع انسانی، صنعت نرم افزار
مناسب برای رشته های دانشگاهی زیر:
مدیریت
مناسب برای گرایش های دانشگاهی زیر:
مدیریت کسب و کار، مدیریت استراتژیک منابع انسانی، مدیریت عملکرد و مدیریت منابع انسانی
وضعیت مقاله انگلیسی و ترجمه:
مقاله انگلیسی را میتوانید به صورت رایگان با فرمت PDF از باکس زیر دانلود نمایید. ترجمه این مقاله با فرمت WORD – DOC آماده خریداری و دانلود آنی میباشد.
فهرست مطالب:
چکیده
1 – مقدمه
2 – بررسی نوشته ها
2 -1 توانمندی نوآوری
2 -2 عملکرد نوآوری
2 -3 مدیریت راهبرد منابع انسانی
3 – فرضیه ها
4 – روش ها
5 – نتایج و بررسی
6 – نتیجه گیری
7 – محدودیت مطالعات
قسمتی از مقاله انگلیسی و ترجمه آن:
1. Introduction
Competition among firms is getting harder due to globalization, deregulation, the dynamics of user needs, and new technologies. In order to survive and improve growth, firms must continuously create innovation. Innovation is defined as an economically and socially successful introduction of a new way or a new combination of existing ways in transforming inputs into outputs that result in changes in the value/price relationship offered to the users (de Meyer and Garg, 2005; Fontana, 2011). Innovation can be done not only in product innovation, but also in other forms such as process innovations, innovation in business model, organizational structure, brand, marketing, management systems, customer service and experience (Davila, Epstein and Shelton, 2006; Trott, 2008; Fontana 2011; Keeley, Pikkel, Quinn and Walters, 2013). Innovation considered as the main strategic tools to have a competitive advantage in today’s dynamic environment. But in practice, not all firms can succeed in innovation. Based on the research conducted by Center for Innovation and Collaboration (CIC), PPM Management (2013), it is reported that 24.6% of firm respondents did not continue their innovation activities. That number increased in 2014 to 26.5% (CIC PPM Management, 2014). Results of the study revealed that one of the sources of innovation failure associated with their human resources competencies. Human resources have strategic value that must be taken into account (De Saa-Perez and Garcia-Falon, 2002).
1. مقدمه
رقابت میان شرکت ها به دلیل جهانی سازی, قانون زدایی, پویایی نیازهای کاربران و فناوری های جدید در حال سخت تر شدن است. به منظور بقا و بهبود رشد, شرکت ها باید به طور مداوم, نوآوری را خلق نمایند. نوآوری به عنوان یک مقدمه موفقیت آمیز اجتماعی و اقتصادی از یک روش جدید یا ترکیبی جدید از روش های موجود در تبدیل ورودی ها به خروجی هایی تعریف می شود که منجر به تغییرات در رابطه قیمت/ارزش پیشنهادی به کاربران می شود (de Meyer و Garg, 2005; Fontana, 2011).
نوآوری, نه تنها در نوآوری محصول, بلکه در دیگر اشکال مانند نوآوری های فرآیند, نوآوری در مدل تجارت, ساختار سازمانی, برند, بازاریابی, سیستم های مدیریت, خدمات و تجربه مشتری قابل انجام است (Davila, Epstein and Shelton, 2006; Trott, 2008; Fontana 2011; Keeley, Pikkel, Quinn and Walters, 2013). نوآوری به عنوان ابزار راهبرد اصلی برای داشتن مزیت رقابتی در محیط پویای امروزی در نظر گرفته می شود. اما در عمل, تمام شرکت ها نمی توانند در نوآوری موفق شوند. بر اساس تحقیقات انجام شده توسط Center for Innovation and Collaboration (CIC), PPM Management (2013), گزارش شده است که 24.6% پاسخگویان شرکت, فعالیت های نوآوری خود را ادامه ندادند. این تعداد در سال 2014 به 26.5% افزایش یافت (CIC PPM Management, 2014). نتایج این مطالعه نشان داد که یکی از منابع عدم موفقیت در نوآوری, با شایستگی های منابع انسانی مرتبط است.
