مشخصات مقاله:
عنوان فارسی مقاله:
نقش خوداثربخشی در درمان اختلالات استفاده از مواد
عنوان انگلیسی مقاله:
The role of self-efficacy in the treatment of substance use disorders
کلمات کلیدی مقاله:
خودکارآمدی، اختلالات مصرف مواد، نتیجه درمان، پیش بینی، واسطه، ارتقاء
مناسب برای رشته های دانشگاهی زیر:
روانشناسی و پزشکی
مناسب برای گرایش های دانشگاهی زیر:
روانپزشکی، روانشناسی بالینی، روانشناسی عمومی
وضعیت مقاله انگلیسی و ترجمه:
مقاله انگلیسی را میتوانید به صورت رایگان با فرمت PDF از باکس زیر دانلود نمایید. ترجمه این مقاله با فرمت WORD – DOC آماده خریداری و دانلود آنی میباشد.
فهرست مطالب:
چکیده
1 مقدمه
2 مفهوم
3 یافته ها با توجه به اختلالات مصرف مواد
3.1 خودثمربخشی به عنوان یک پیش بینی کننده استفاده از مواد
3.2 اثرات درمان بر خودثمربخشی
3.3 خودثمربخشی به عنوان یک تعدیلگر
4 تقویت خودثمربخشی
5 اندازه گیری خودثمربخشی: عملیاتی سازی سازه
6 توصیه هایی برای آینده
7 نتیجه گیری
قسمتی از مقاله انگلیسی و ترجمه آن:
Abstract
Self-efficacy is the belief that one has the ability to implement the behaviors needed to produce a desired effect. There has been growing interest in the role of self-efficacy as a predictor and/or mediator of treatment outcome in a number of domains. The present paper reviews the recent literature on self-efficacy in the substance abuse field. In numerous studies of substance abuse treatment, self-efficacy has emerged as an important predictor of outcome, or as a mediator of treatment effects. Despite these repeated positive findings, the self-efficacy concept has had little impact on the design of treatments. Since the concept was first introduced, there have been numerous suggestions regarding the means by which self-efficacy may be enhanced in clinical settings, but very little by way of empirical tests of those suggestions. This review concludes with a number of recommendations for further research to improve understanding of this potentially valuable concept and its interactions with other variables, and to develop effective strategies for enhancing self-efficacy.
چکیده
خوداثربخشی این باور است که فرد می تواند رفتارهای مورد نیاز برای ایجاد اثر مطلوب را پیاده سازی کند. علاقه ی روزافزون به نقش خوداثربخشی به عنوان پیش بینی کننده و یا تعدیلگر نتیجه درمان در تعدادی از حوزه ها وجود دارد. مقاله ی کنونی ادبیات تحقیق اخیر در مورد خوداثربخشی در حوزه ی سوءمصرف مواد را بازبینی می کند. در مطالعات پرتعداد بر روی درمان سوءمصرف مواد، خوداثربخشی به عنوان یک پیش بینی کننده ی مهم برای نتیجه یا به عنوان تعدیلگر اثرات درمان پدیدار شده است. علی رغم این یافته های مثبت تکراری، مفهوم خوداثربخشی اثر اندکی بر طراحی درمان داشته است. از اولین باری که مفهوم خوداثربخشی معرفی شد، با توجه به روشی که با آن خوداثربخشی می تواند در شرایط بالینی تقویت شود، پیشنهادات زیادی ارائه شده است اما تعداد اندکی از این پیشنهادات تست های تجربی را گذرانده اند. این بازبینی با تعدادی توصیه، نتیجه می گیرد که تحقیقات بیشتر برای بهبود شناخت از این مفهوم ارزشمند و تعامل آن با سایر متغیرها و ایجاد استراتژی های موثر برای تقویت خوداثربخشی لازم است.