مقاله ترجمه شده درباره مارکرهای بیولوژیک شکست ایمپلنت ها – سال 2015
مشخصات مقاله:
عنوان فارسی مقاله:
مارکرهای بیولوژیک شکست ایمپلنت ها
عنوان انگلیسی مقاله:
Biologic Markers of Failing Implants
کلمات کلیدی مقاله:
پری ایمپلنتایتیس، مارکرهای میکروبیولوژیک، مارکرهای بیولوژیک
مناسب برای رشته های دانشگاهی زیر:
دندانپزشکی
مناسب برای گرایش های دانشگاهی زیر:
تشخیص بیماری های دهان و دندان، دندانپزشکی ترمیمی و آسیب شناسی دهان
وضعیت مقاله انگلیسی و ترجمه:
مقاله انگلیسی را میتوانید به صورت رایگان با فرمت PDF از باکس زیر دانلود نمایید. ترجمه این مقاله با فرمت WORD – DOC آماده خریداری و دانلود آنی میباشد.
فهرست مطالب:
نکات کلیدی
مقدمه
تعاریف
مارکرهای میکروبیولوژی ایمپلنت های دندانی شکست خورده
کلنی سازی باکتریایی و ترکیب میکروبی در پیرامون ایمپلنت های سالم
ترکیب میکروبی پیرامون ایمپلنت ها با پری ایمپلنتایتیس مرتبط می باشد
پروتئین ها به عنوان مارکرهای بیولوژیک برای پری ایمپلنتایتیس
بیومارکرهای التهابی
خلاصه
میکروبیولوژی
بیومارکرهای پروتئینی
قسمتی از مقاله انگلیسی و ترجمه آن:
DEFINITIONS
Peri-implantitis is a potentially progressive condition involving infection, inflammation, connective tissue destruction, and bone resorption.6 The condition is characterized by microbial infection, deep probing depths, bleeding on probing, suppuration, and radiographic bone loss.7–9 Risk factors include cigarette smoking, poor oral hygiene, and a previous history of periodontitis.10 Peri-implantitis does not necessarily mean that the implant will fail. The implant can be salvaged if peri-implantitis is diagnosed early, if risk factors are reduced or eliminated, and if the site is treated appropriately.11 In contrast, implant failure is defined as the inability of the host tissue to establish or maintain osseointegration, which is clinically diagnosed by mobility of the implant (Fig. 2).
تعاریف
پری ایمپلنتایتیس یک شرایط پیش رونده ی بالقوه می باشد که شامل عفونت، التهاب، فساد بافت پیوندی، و جذب مجدد استخوان می باشد. این شرایط توسط عفونت میکروبی، عمق پروپینگ عمیق، خونریزی پس از پروپینگ، ترشح چرک، و از دست رفتن رادیوگرافی استخوان مشخص می شود. فاکتورهای ریسک شامل دود سیگار، بهداشت ضعیف دهان، و سابقه ی بیماری های دهان و دندان می باشد. پری ایمپلنتایتیس لزوما به این معنی نیست که ایمپلنت شکست خواهد خورد. اگر پری ایمپلنتایتیس زود تشخیص داده شود، اگر فاکتورهای ریسک کاهش پیدا کنند یا حذف شوند، و اگر مکان به صورت مناسب درمان شود، ایمپلنت می تواند از خطر نجات پیدا کند. در مقابل، شکست ایمپلنت به صورت ناتوانی بافت میزبان برای ایجاد یا حفظ روند ادغام ایمپلنت با استخوان تعریف می شود که از نظر بالینی توسط حرکت ایمپلنت تشخیص داده می شود (شکل 2).
