مقاله ترجمه شده درباره Nosema ceranae به عنوان یک آلودگی میکروسپوریدی طولانی مدت و گسترده در زنبورعسل اروپایی (Apis mellifera)
مشخصات مقاله:
عنوان فارسی مقاله:
Nosema ceranae به عنوان یک آلودگی میکروسپوریدی طولانی مدت و گسترده در زنبورعسل اروپایی (Apis mellifera) در ایالات متحده
عنوان انگلیسی مقاله:
Nosema ceranae is a long-present and wide-spread microsporidian infection of the European honey bee (Apis mellifera) in the United States
کلمات کلیدی مقاله:
بیماری نوزما، زنبور عسل، Apis mellifera، Apis cerana، Nosema ceranae، Nosema apis، rRNA
مناسب برای رشته های دانشگاهی زیر:
کشاورزی
مناسب برای گرایش های دانشگاهی زیر:
زنبورداری، بیوسیستماتیک حشرات و حشره شناسی کشاورزی
وضعیت مقاله انگلیسی و ترجمه:
مقاله انگلیسی را میتوانید به صورت رایگان با فرمت PDF از باکس زیر دانلود نمایید. ترجمه این مقاله با فرمت WORD – DOC آماده خریداری و دانلود آنی میباشد.
فهرست مطالب:
چکیده
مقدمه
سلب مسئولیت
قسمتی از مقاله انگلیسی و ترجمه آن:
Nosema disease is one of the most prevalent adult honey bee diseases (Bailey, 1981; Matheson, 1993) and is caused by two described species of microsporidia, Nosema apis and Nosema ceranae. Transmission of Nosema in honey bee colonies is mainly via the fecal-oral route in which pathogens are spread by transferring feces of diseased hosts to uninfected hosts via ingestion. Adult bees ingest Nosema spores when they are eating contaminated food and when they are cleaning up fecal material from infected bees. The spores geminate within the midgut and release polar tubes that transfer their sporoplasm into midgut epithelial cells where they generate more spores. Millions of new spores can be found inside of a bee’s midgut a few weeks after initial infection (Bailey and Ball, 1991) and the spores excreted with feces become new sources of the infection in the colonies. Although infected bees do not exhibit obvious external disease symptoms, infection of Nosema causes digestive disorders, shortened life spans of honey bees, decrease of population size of honey bee colonies (Hassanein, 1953; Rinderer and Sylvester, 1978; Malone et al., 1995), and reduction of honey production and crop products that rely on bees for pollination (Anderson and Giacon, 1992; Fries et al., 1984; Goodwin et al., 1990).
مقدمه
بیماری نوزما یکی از شایع ترین بیماری های زنبورهای عسل بالغ است (Bailey, 1981; Matheson, 1993) و از طریق دو گونه میکروسپوریدی توصیف شده ی یعنی Nosema apis و Nosema ceranae ایجاد می شود. انتقال نوزما در کلنی های زنبورعسل به طور عمده از طریق مسیر مدفوع دهان انجام می شود، که در آن عوامل بیماری زا از طریق انتقال مدفوع میزبان های آلوده به میزبان های غیرالوده از طریق تغذیه منتشر می شود. زنبورهای بالغ هنگام تغذیه از غذای آلوده و هنگام تمیز کردن مواد مدفوع از بدن زنبورهای آلوده، از اسپورهای نوزما تغذیه می کند. اسپورها درون معده جوانه زده و لوله های قطبی را آزاد می کنند که اسپوروپلاسم خود را از این طریق به سلول های اپیتلیومی معده منتقل می کنند تا در آنجا اسپورهای بیشتری جوانه بزنند. چند میلیون اسپور جدید می تواند چند هفته بعد از آلودگی اولیه درون معده زنبور مشاهده شود (Bailey and Ball, 1991) و اسپورهای دفع شده با مدفوع به عنوان منبع جدیدی از آلودگی در کلنی ها عمل می کنند. اگرچه زنبورهای آلوده علایم خارجی مشهودی ندارند، آلودگی نوزما منجربه اختلالات گوارشی، کاهش طول عمر زنبورهای عسل، کاهش اندازه جمعیت کلنی های زنبورعسل (Hassanein, 1953; Rinderer and Sylvester, 1978; Malone et al., 1995) و کاهش تولید زنبور و تولیدات محصول می شود که به گرده افشانی زنبورها وابسته است (Anderson and Gia¬con, 1992; Fries et al., 1984; Goodwin et al., 1990).
