ترجمه مقاله درمان ترکیبی موش های آلوده به هاری با مهارکننده های پاسخ پیش التهابی میزبان – سال 2019
مشخصات مقاله:
عنوان فارسی مقاله:
درمان ترکیبی موش های آلوده به هاری با مهارکننده های پاسخ پیش التهابی میزبان، ترکیبات ضد ویروسی و ایمونوگلوبولین هاری انسانی
عنوان انگلیسی مقاله:
Combination therapy of rabies-infected mice with inhibitors of pro-inflammatory host response, antiviral compounds and human rabies immunoglobulin
کلمات کلیدی مقاله:
ویروس هاری، نجات، ترکیب، اینفلیکسیماب، سورافنیب، HRIG
مناسب برای رشته های دانشگاهی زیر:
پزشکی و دامپزشکی
مناسب برای گرایش های دانشگاهی زیر:
ایمنی شناسی، ویروس شناسی پزشکی، آسیب شناسی پزشکی
وضعیت مقاله انگلیسی و ترجمه:
مقاله انگلیسی را میتوانید به صورت رایگان با فرمت PDF از باکس زیر دانلود نمایید. ترجمه این مقاله با فرمت WORD – DOC آماده خریداری و دانلود آنی میباشد.
فهرست مطالب:
چکیده
1. مقدمه
2. مواد و روش ها
2.1 ویروس و ترکیب های آن
2.2 مدل های حیوانی و اعلامیه اخلاقی
2.3 عفونت و درمان حیوانات
2.4 PCR نسخه برداری معکوس به صورت زمان واقعی
2.5 ارزیابی های شرایط شیمیایی در سیستم ایمنی
2.6 تست خنثی سازی ویروسی آنتی بادی فلورسنت
2.7 تحلیل داده ها
3. نتایج
3.1 دوره های بالینی و تغییرات وزن بدن
3.2 نجات یافتن موش های آلوده به SHBRV 18
3.3 بار RNA در ویروس SHBRV 18 در نمونه های CNS
3.4 بافت شناسی و شرایط شیمیایی سیستم ایمنی در نمونه های CNS
3.5 شناسایی آنتی بادی های ضد RABV در موش هایی که زنده ماندند
4. مباحث
منابع
قسمتی از مقاله انگلیسی و ترجمه آن:
Abstract
Recent studies demonstrated that inhibitors of pro-inflammatory molecular cascades triggered by rabies infection in the central nervous system (CNS) can enhance survival in mouse model and that certain antiviral compounds interfere with rabies virus replication in vitro. In this study different combinations of therapeutics were tested to evaluate their effect on survival in rabies-infected mice, as well as on viral load in the CNS. C57Bl/6 mice were infected with Silver-haired bat rabies virus (SHBRV)-18 at virus dose approaching LD50 and LD100. In one experimental group daily treatments were initiated 4 h before-, in other groups 48 or 96 h after challenge. In the first experiment therapeutic combination contained inhibitors of tumour necrosis factor-α (infliximab), caspase-1 (Ac-YVAD-cmk), and a multikinase inhibitor (sorafenib). In the treated groups there was a notable but not significant increase of survival compared to the virus infected, non-treated mice. The addition of human rabies immunoglobulins (HRIG) to the combination in the second experiment almost completely prevented mortality in the pre-exposure treatment group along with a significant reduction of viral titres in the CNS. Post-exposure treatments also greatly improved survival rates. As part of the combination with immunomodulatory compounds, HRIG had a higher impact on survival than alone. In the third experiment the combination was further supplemented with type-I interferons, ribavirin and favipiravir (T-705). As a blood-brain barrier opener, mannitol was also administered. This treatment was unable to prevent lethal consequences of SHBRV-18 infection; furthermore, it caused toxicity in treated mice, presumably due to interaction among the components. In all experiments, viral loads in the CNS were similar in mice that succumbed to rabies regardless of treatment. According to the findings, inhibitors of detrimental host response to rabies combined with antibodies can be considered among the possible therapeutic and post-exposure options in human rabies cases.
چکیده
مطالعه های اخیر، نشان داده است که بازدارنده های آبشار های مولکولی پیش التهابی (proinflammatory) ایجاد شده به دلیل عفونت هاری در سیستم عصبی مرکزی (CNS)، می توانند باعث بهبود نرخ نجات در مدل های موشی شوند و مشخص شده است که ترکیب های خاص ضد ویروس، می توانند در روند تکثیر ویروس هاری در محیط آزمایشگاهی، مداخله ایجاد کنند. در این مطالعه ترکیب های مختلف درمانی مورد ارزیابی قرار گرفته است تا بتوان تاثیر آن ها بر روی نجات موش های مبتلا به ویروس هاری و همچنین بار ویروسی در CNS را بررسی کرد. موش های C57B1/6 با ویروس هاری خفاشی با زائده های مویین نقره ای(SHBRV)-18 با دوز ویروسی LD50 و LD100 آلوده شدند. در یک گروه آزمایشی درمان های روزانه، از 4 ساعت قبل عفونت شروع شد و در گروه بعدی، درمان ها از 48 یا 96 ساعت بعد شروع شد. در ترکیب درمانی آزمایشی اولیه، از بازدارنده های عامل نکروز تومور آلفا (انفلیکسیماب)، کاسپاز1 ( Ac-YVAD-cmk) و بازدارنده های چند کینازی (سورافنیب) استفاده شد. در گروه درمان شده افزایشی چشم گیر اما نامحسوس در نرخ نجات در مقایسه با گروه مبتلا به ویروس و بدون درمان مشاهده شد. اضافه کردن ایمونوگلوبین های هاری انسانی (HRIG) به ترکیب درمانی در گروه آزمایشی دوم نیز تقریبا به صورت کامل باعث جلوگیری از مرگ در گروهی شد که درمان هایی قبل از عفونت دریافت کرده بودند و همچنین باعث کاهش محسوس تکثیر ویروس ها در CNS شد. درمان هایی که بعد از آلودگی حیوانات نیز انجام شده بودند باعث بهبود محسوس نرخ نجات شد. به عنوان بخشی از ترکیب تنظیم کننده سیستم ایمنی، HRIG تاثیر بیشتری بر روی نرخ نجات نسبت به حالت قبلی داشت. در آزمایش سوم ترکیب با اینترفرون های نوع 1، ریباویرین و فاویپیراویر (T-705) نیز به عنوان مکمل مورد استفاده قرار گرفت.. به عنوان یک عامل باز کننده سد خونی مغزی، مانیتول مورد استفاده قرار گرفت. این درمان نتوانست مانع عواقب کشنده آلودگی SHBRV-18 بشود؛ علاوه بر این باعث شد که موش هایی که تحت درمان قرار گرفته بودند دچار مسمومیت بشوند که احتمالا این موضوع به دلیل تعامل بین ترکیب های مختلف بود. در تمام آزمایش ها، بار ویروسی در CNS در موش هایی که تحت تاثیر ویروس هاری قرار گرفته بودند فارغ از روش درمانی مورد استفاده، مشابه بود. بر اساس این یافته ها، بازدارنده های پاسخ های خاص سیستم بدن میزبان نسبت به ویروس هاری در ترکیب با آنتی بادی ها می تواند یکی از روش های درمانی و گزینه های مناسب برای رفع بیماری بعد از عفونت در انسان های دچار هاری باشد.
