ترجمه مقاله مقایسه فعالیت ضد باکتریایی پانسمان های کامپوزیتی بیومتریال حاوی استرپتومایسین-دیکلوفناک – سال 2019
مشخصات مقاله:
عنوان فارسی مقاله:
مقایسه فعالیت ضد باکتریایی پانسمان های کامپوزیتی بیومتریال حاوی استرپتومایسین-دیکلوفناک در مقایسه با پانسمان های زخم ضد میکروبی تجاری نقره
عنوان انگلیسی مقاله:
Comparison of in vitro antibacterial activity of streptomycin-diclofenac loaded composite biomaterial dressings with commercial silver based antimicrobial wound dressings
کلمات کلیدی مقاله:
پانسمان ضدمیکروبی، آلودگی باکتریایی، کاراژینان، زخم مزمن، دیکلوفناک، پانسمان نقره، سدیم آلژینات، استرپتومایسین
مناسب برای رشته های دانشگاهی زیر:
مهندسی پلیمر، بیوتکنولوژی
مناسب برای گرایش های دانشگاهی زیر:
مهندسی مواد مرکب، زیست فناوری پزشکی، کامپوزیت
وضعیت مقاله انگلیسی و ترجمه:
مقاله انگلیسی را میتوانید به صورت رایگان با فرمت PDF از باکس زیر دانلود نمایید. ترجمه این مقاله با فرمت WORD – DOC آماده خریداری و دانلود آنی میباشد.
فهرست مطالب:
چکیده
1. مقدمه
2. روش ها
2.1.مواد
2.2. تهیه پانسمان های پلیمری کامپوزیتی
2.3.آماده سازی نمونه های باکتریایی
2.4. حداقل غلظت مهارکنندگی (MIC) استرپتومایسین و دیکلوفناک
2.5. فعالیت ضد باکتریایی فیلم های ضد میکروبی، ویفرها، و پانسمان های تجاری نقره
2.6.آنالیز آماری
3.نتایج
3.1.حداقل غلظت مهارکنندگی استرپتومایسین و دیکلوفناک
3.2.فعالیت ضدمیکروبی استرپتومایسین خالص و شاهد دیکلوفناک
3.3. فعالیت ضدباکتریایی فیلم های پلی اوکس-کاراژینان (105*2 کلنی بر میلی‌لیتر)
3.4. فعالیت ضدباکتریایی فیلم‌های پلی اوکس-سدیم آلژینات ( 105*2 کلنی بر میلی‌لیتر)
3.5. فعالیت ضدباکتریایی ویفرهای پلی اوکس-کاراژینان و پلی اوکس-سدیم آلژینات ( 105*2 کلنی بر میلی‌لیتر)
3.6. اثر ضدمیکروبی پانسمان های تجاری زخم ( 105*2 کلنی بر میلی‌لیتر)
4. بحث
5.نتیجه‌گیری
منابع
قسمتی از مقاله انگلیسی و ترجمه آن:
1. Introduction
A wound is an interruption in the defensive role of the skin in protecting against harmful environmental agents [1]. Injury evokes wound healing comprising distinct phases (haemostasis, inflammation, proliferation, migration and maturation) involving biochemical, and molecular events that work sequentially towards tissue regeneration [2]. However, wounds can get contaminated by microorganisms, especially during the proliferation stage leading to infection. Persistent infection impairs wound healing causing repeating inflammatory cycle, resulting in chronic wounds [3,4]. Prevention and control of infection have been identified as essential aspects of wound management [5]. Effective management requires reducing exogenous microbial contamination, debridement, using appropriate dressing(s) and administration of topical and systemic broad-spectrum antimicrobial agents [6]. Topical agents such as povidone iodine and chlorhexidine acid are commonly employed, though their use is currently restricted to wound cleansing and skin swabs before surgical incisions [1]. However, antibiotics have high specificity against infection and ultimately improve wound healing at low concentrations [1,7]. Various commercial dressings have been developed that release silver to prevent wound infections both in vitro [8] and in vivo [9]. The emergence of microbial resistance has resulted in the need for more effective treatments for wound infections [1]. Further, systemic antibiotic treatment is difficult in chronic wounds such as diabetic foot ulcers due to poor blood circulation at the extremities of diabetics [6].
مقدمه
زخم یه وقفه در نقش دفاعی پوست علیه عوامل محیطی خطرناک است(1). جراحت باعث بهبودی زخم می شود که شامل مراحل مشخص (هومئوستاز، التهاب، تکثیر، مهاجرت و بلوغ) میباشد که وقایع بیوشیمیایی و مولکولی را برای ترمیم بافت به صورت متوالی موجب می‌شود(2). با این حال، زخم‌ها می‌توانند توسط میکروارگانیسم‌ها آلوده شوند، خصوصا در طی مرحله‌ی تکثیر موجب آلودگی می‌گردند. عفونت مزمن موجب التیام زخم و تکرار چرخه‌ی التهابی درنتیجه زخم‌های مزمن می‌شود(3و4). پیشگیری و کنترل آلودگی به عنوان اهداف ضروری مدیریت زخم شناخته شده‌اند(5). مدیریت موثر نیازمند کاهش آلودگی میکروبی بیرونی، دبریدمان(پاکسازی زخم)، استفاده از پانسمان‌های مناسب و تجویز داروهای ضدمیکروبی موضعی و سیستمیک است(6). داروهای موضعی مثل ید پوویدون و اسید کلروهگزیدین معمولا استفاده می‌شوند، اگرچه در حال حاضر استفاده از آنها محدود به تمیزکردن زخم و سواب‌ها قبل از برش‌های جراحی است(1). با این حال، آنتی‌بیوتیک‌ها ویژگی‌های زیادی در برابر آلودگی و نهایتا بهبود التیام زخم در مقدار کم دارند(1و7). پانسمان‌های تجاری مختلفی بوجود آمده‌اند که نقره را برای جلوگیری از آلودگی زخم در محیط آزمایشگاه(8) و داخل بدن(9) رها می‌کنند. ظهور مقاومت میکروبی موجب نیاز به درمان‌های موثر بیشتر برای زخم‌های عفونی شده است(1). علاوه بر این، درمان آنتی‌بیوتیکی سیستمیک در زخم‌های مزمن مثل زخم پای دیابتی به علت گردش خون ضعیف در اندام‌های دیابتی، مشکل است(6).
