مقاله ترجمه شده درباره عوارض مرتبط با پروتزهای متحرک نگه داشته شده با ایمپلنت – سال 2014
مشخصات مقاله:
عنوان فارسی مقاله:
عوارض مرتبط با پروتزهای متحرک نگه داشته شده با ایمپلنت
عنوان انگلیسی مقاله:
Complications Associated with Implant-Retained Removable Prostheses
کلمات کلیدی مقاله:
عوارض مکانیکی ایمپلنت، دندان مصنوعی حمایت شده با ایمپلنت، پروتز متحرک حمایت شده با ایمپلنت، دندان های مصنوعی ناکامل متحرک حمایت شده با ایمپلنت
مناسب برای رشته های دانشگاهی زیر:
دندانپزشکی
مناسب برای گرایش های دانشگاهی زیر:
تشخیص بیماری های دهان و دندان، دندانپزشکی ترمیمی و آسیب شناسی دهان
وضعیت مقاله انگلیسی و ترجمه:
مقاله انگلیسی را میتوانید به صورت رایگان با فرمت PDF از باکس زیر دانلود نمایید. ترجمه این مقاله با فرمت WORD – DOC آماده خریداری و دانلود آنی میباشد.
فهرست مطالب:
نکات کلیدی
مقدمه
تعداد و موقعیت ایمپلنت ها
دندان های مصنوعی
ماندیبل (فک پایین)
ماکزیلا (فک بالا)
عوارض مکانیکی دندان مصنوعی حمایت شده با ایمپلنت
دندان مصنوعی ناکامل متحرک حمایت شده با ایمپلنت
عوارض مرتبط با دندان های مصنوعی ناکامل متحرک حمایت شده با ایمپلنت
خلاصه
قسمتی از مقاله انگلیسی و ترجمه آن:
NUMBER AND LOCATION OF IMPLANTS Overdentures The issues associated with stability and retention of conventional complete dentures, especially those in the mandible, have resulted in new treatment options. In the 1960s, clinicians began using natural tooth roots that had undergone root canal treatment as abutments for dentures; this procedure became a means of increasing the retention of dentures. With few available studies to guide the methodology for choosing the abutments, the standard protocol was to use anterior teeth, typically at least 2 teeth, especially in the mandible. This protocol was based on the fact that mandibular anterior teeth were usually the last to be lost and the easiest to treat endodontically. However, during the 1970s and 1980s the trend for denture abutments began to move away from natural abutments and toward implant abutments. This change coincided with the increase in published studies related to implant placement. During treatment planning for an overdenture (OD), it is important to question not only whether there are an ideal number of implants that will maximize the retention of an ISOD but also how their location (maxilla or mandible) affects the outcome.
تعداد و موقعیت ایمپلنت ها
دندان های مصنوعی
موضوعات مرتبط با پایداری و بقا دندان های مصنوعی کامل مرسوم، به ویژه آن هایی که در ماندیبل هستند، منجر به ایجاد گزینه های درمانی جدید شده اند. در سال 1960، پزشکان آغاز به استفاده از ریشه های طبیعی کرده اند که عهده دار درمان کانال ریشه به عنوان آباتمنتی برای دندان های مصنوعی می شوند؛ این رویکرد یک روشی برای افزایش ابقاء دندان های مصنوعی می باشد. با توجه به مطالعات کمی که برای هدایت روش شناسی برای انتخاب آباتمنت ها در دسترس می باشد، پروتوکل استاندارد استفاده از دندان های قدامی می باشد، معمولا حداقل دو دندان، به ویژه در فک پایین (ماندیبل). این پروتوکل بر اساس این حقیقت بود که دندان های ماندیبولار قدامی معمولا آخرین دندان هایی هستند که از بین می روند و ساده ترین راه برای درمان ریشه ای می باشد. به هرحال، در طی 1970 و 1980، روند آباتمنت های دندان مصنوعی آغاز به حرکت به دور از مرزهای طبیعی و حرکت در جهت مرزهای ایمپلنت کرده است. این تغییر با افزایش در مطالعات منتشر شده در رابطه با قرار دادن ایمپلنت همزمان می باشد.
