مقاله ترجمه شده درباره گروه درمانی دانشجویان دانشگاه – سال 2016
مشخصات مقاله:
عنوان فارسی مقاله:
گروه درمانی دانشجویان دانشگاه: آزمایش کنترل تصادفی رفتار درمانی منطقی و روان درمانی مثبت
عنوان انگلیسی مقاله:
Group therapy for university students: A randomized control trial of dialectical behavior therapy and positive psychotherapy
کلمات کلیدی مقاله:
درمان رفتار دیالکتیکی، روان درمانی مثبت، مرکز مشاوره کالج
مناسب برای رشته های دانشگاهی زیر:
روانشناسی و پزشکی
مناسب برای گرایش های دانشگاهی زیر:
روانشناسی عمومی و روانپزشکی
وضعیت مقاله انگلیسی و ترجمه:
مقاله انگلیسی را میتوانید به صورت رایگان با فرمت PDF از باکس زیر دانلود نمایید. ترجمه این مقاله با فرمت WORD – DOC آماده خریداری و دانلود آنی میباشد.
فهرست مطالب:
چکیده
1-مقدمه
1-1 رفتار درمانی منطقی
2-1 روان درمانی مثبت
3-1 مطالعه فعلی
2- روش
1-2 شرکت کنندگان
2-2 روند ها
1-2-2 گروه رفتاردرمانی منطقی
2-2-2 گروه پی.پی. تی
3-2 اقدمات
1-3-2 مصاحبه های تشخیصی
2-3-2 علائم
3-3-2 مهارت های تطبیقی و غیر تطبیقی
4-3-2 متغییرات سلامت و پذیرش
4-2 تحلیل های آماری
3- نتایج
1-3 ویژگی های تصادفی و شرکت کننده
2-3 تغییر علائم
3-3 کاربرد مهارت تطبیقی و غیر تطبیقی
4-3 متغییرات سلامت
5-3 پذیرش درمان
4- بحث
قسمتی از مقاله انگلیسی و ترجمه آن:
1. Introduction
Demand for mental health services continues to evolve among college counseling centers (CCCs). Recent national surveys of university students and CCCs have found that 8.9% of students seriously considered suicide, 6.3% intentionally harmed themselves, and 34.5% reported they had felt so depressed it was difficult to function, all within the previous year (ACHA, 2015). In addition, 92% of counseling directors believe that more students were presenting with severe psychological issues in the past 5 years (CUCCA, 2006). Other researchers have noted longitudinal increases in serious psychopathology symptoms and rates of comorbidity in CCCs (Benton, Robertson, Tseng, Newton, & Benton, 2003). Coupling high demand and increasing levels of psychopathology with limited staff and financial resources (ACHA, 2015; CUCCA, 2006; Smith et al., 2007), CCCs must adapt their services (Watson, 2013). One strategy suggested in multiple studies is to implement evidence-based group therapy (e.g., Smith et al., 2007). Group therapy can simultaneously treat multiple consumers and is particularly appropriate for the time-limited service provided in many CCCs (Coniglio, McLean, & Meuser, 2005). While this idea is not new (Kincade & Kalodner, 2004), group treatment efficacy studies in this context are limited. Few studies have examined active group treatments through a randomized design; all have focused on either social anxiety or mild depression (e.g., Bjornsson et al., 2011; Hodgson, 1981; Huang & Liu, 2011). In addition, these studies have focused on self-reported symptom reduction as the primary outcome, with few examining specific treatment targets (i.e., coping skills), comorbid symptoms, or acceptability of treatment.
1-مقدمه
تقاضا و نیاز به خدمات سلامت روانی در بین مراکز مشاوره دانشگاهی رو به تکامل است. نظرسنجی ملی اخیر از دانشجویان داشگاه و مراکز مشاوره دانشگاهی پی برده اند که 8.9% از دانشجویان به طور جدی خودکشی را در ذهن می پروراندند، 6.3% به طور عمد به خود آسیب وارد کردند و 34.5% گزارش نمودند که آنها احساس افسردگی دارند. علاوه بر این 92% از مدیران مشاوره معتقد بودند که دانشجویان بیشتری در طی 5 سال اخیر با مسائل روانشناختی جدی رو به رو شده اند. محققان دیگر نیز افزایش در علائم روان درمانی در مراکز مشاوره دانشگاهی خاطر نشان نمودند.
تقاضای زیاد به همراه میزان افزایش یافته روان درمانی با کارکنان محدود و منابع مالی، مراکز مشاوره دانشگاهی واداشت تا خدمات خود را تطبیق دهی کنند. یک راهبرد پیشنهادی در مطالعات چندگانه اجرای درمان گروهی شواهد محور می باشد. گروه درمانی می تواند به طور همزمان چند فرد را درمان نمود و اهمیت ویژه ای برای خدمات محدود زمانی فراهم شده در بسیاری از مراکز مشاوره دانشگاهی دارد. در حالی که این ایده چندان تازه نیست، درمان گروهی مطالعات کارایی در این زمینه محدود است. مطالعات کمی به بررسی گروه درمانی فعال از طریق طراحی تصادفی پرداخته اند و همه آنها یا بر اضطراب اجتماعی و یا بر افسردگی خفیف تاکید داشته اند. علاوه بر این، این مطالعات بر کاهش علائم خودگزارشی به عنوان پیامد عمده تاکید داشته اند و تعداد کمی از آنها به بررسی اهداف درمان ویژه، علائم و قابل پذیرش این درمان پرداخته اند.
