مقاله ترجمه شده درباره افزایش هوش هیجانی پرستاران با یک اقدام مختصر – سال 2018
مشخصات مقاله:
عنوان فارسی مقاله:
افزایش هوش هیجانی پرستاران با یک اقدام مختصر
عنوان انگلیسی مقاله:
Increasing nurses’ emotional intelligence with a brief intervention
کلمات کلیدی مقاله:
هوش هیجانی، کار هیجانی، آموزش
مناسب برای رشته های دانشگاهی زیر:
روانشناسی
مناسب برای گرایش های دانشگاهی زیر:
روانشناسی صنعتی و سازمانی
وضعیت مقاله انگلیسی و ترجمه:
مقاله انگلیسی را میتوانید به صورت رایگان با فرمت PDF از باکس زیر دانلود نمایید. ترجمه این مقاله با فرمت WORD – DOC آماده خریداری و دانلود آنی میباشد.
فهرست مطالب:
چکیده
زمینه
مطالعه حاضر
روش ها
شرکت کنندگان
افزایش هوش هیجانی پرستاران
سنجش
شیوه و روال کار
نتایج
بحث
نتیجه گیری
قسمتی از مقاله انگلیسی و ترجمه آن:
Background
Emotional intelligence (EI) is generally regarded as adeptness at recognising and managing emotional experiences and responses in self and others and then integrating these to enhance thinking and consequent behaviours (Serrat, 2017). It is associated with good physical and mental health (Martins, Ramalho, & Morin, 2010) and general well-being (Sánchez-Álvarez, Extremera, & Fernández-Berrocal, 2016). EI has long been regarded as an especially valuable attribute for nurses (Cadman & Brewer, 2001) given the emotionally demanding nature of their work (Riley & Weiss, 2016). In nurses higher EI predicts work wellness (Nel, Jonker, & Rabie, 2013), workforce retention (Marvos & Hale, 2015), job satisfaction (Tagoe & Quarshie, 2017), and improved quality of patient care (Adams & Iseler, 2014). This has led many authors to call for an increased focus on EI competencies in recruitment (Jones-Schenk & Harper, 2014), staff development (Taylor, Roberts, Smyth, & Tulloch, 2015), and pre-registration training (Foster et al., 2017; Hurley, 2008; Shahnavazi et al., 2018). Although there is general evidence that EI can be improved with training (Vishakha Patil, 2016), well-designed studies of EI interventions with nursing staff in real world settings are sparse (Codier, Freitas, & Muneno, 2013; Fitzpatrick, 2016).
زمینه
عموماً تصور می شود که هوش هیجانی (EI) در شناسایی و مدیریت تجربیات و پاسخ های هیجانی در خود و در دیگران مهارت دارد و سپس می تواند اینها را با هم ادغام کند و تفکر و رفتارهای متعاقب را افزایش دهد (سرات 2017). هوش هیجانی با سلامت جسمانی و روانی (مارتینز، رامالو، و مورین 2010) و بهزیستی عمومی همراه است (سانچِز-آلوارِز، اکستریمِرا و فِرناندز-بِروکال 2016). از گذشته تصور می شده است که هوش هیجانی ویژگی است که خصوصاً برای پرستاران ارزشمند است (کادمَن و بروئر 2001) چون پرستاری یک کار مملو از هیجان است (ریلی و ویس 2016). میتوان گفت که در پرستاران، هوش هیجانی بالاتر به معنای مهارت کاری (نِل، جانکِر، و رِیبی 2013)، حفظ نیروی کار (مارووس و هِیل 2015)، رضایت شغلی (تاگو و کوارشی 2017)، و بهبود کیفیت مراقبت از بیماران است (آدامز و ایسلِر 2014). این مسئله باعث شده است که بسیاری از مؤلفان افزایش تمرکز بر شایستگی های هوش هیجانی در استخدام کارکنان (جونز-شِنک و هارپر 2014)، پیشرفت کارکنان (تیلور، رابرتز، اسمیت و تالوچ 2015)، و تعلیم قبل از شروع کار (فاستر و همکارانش 2017؛ هرلی 2008؛ شاهنوازی و همکارانش 2018) را درخواست کنند. اگرچه شواهد کلی وجود دارد که هوش هیجانی را می توان با تعلیم بهبود داد (ویشاکا پاتیل 2016)، اما تعداد مطالعات حرفه ای اقدامات هوش هیجانی برای پرستاران در محیط های دنیای واقعی اندک است (کودیر، فریتاس، و مونئو 2013؛ فیزپاتریک 2016).
