ترجمه مقاله بقایای ماکرو و ریزپلاستیک های سواحل در اسلوونی – سال 2014
مشخصات مقاله:
عنوان فارسی مقاله:
بقایای ماکرو و ریزپلاستیک های سواحل در اسلوونی
عنوان انگلیسی مقاله:
Macrodebris and microplastics from beaches in Slovenia
کلمات کلیدی مقاله:
بقایای دریایی، پلاستیک، آلودگی، گردشگری، تاثیر انسانی، آدریاتیک
مناسب برای رشته های دانشگاهی زیر:
محیط زیست
مناسب برای گرایش های دانشگاهی زیر:
آلودگی های محیط زیست، بازیافت و مدیریت پسماند
وضعیت مقاله انگلیسی و ترجمه:
مقاله انگلیسی را میتوانید به صورت رایگان با فرمت PDF از باکس زیر دانلود نمایید. ترجمه این مقاله با فرمت WORD – DOC آماده خریداری و دانلود آنی میباشد.
فهرست مطالب:
چکیده
1- مقدمه
2- روش ها
2-1 منطقه مورد مطالعه
2-2 بقایای ماکرو
2-3 ریزپلاستیک ها
2-4 تجزیه و تحلیل آماری
3- نتایج
3-1 ماکروپلاستیک ها
3-2 ریزپلاستیک ها
4- بحث
4-1 بقایای ماکرو
4-2 ریزپلاستیک ها
4-3 دستورالعمل های آینده
5- نتیجه گیری
قسمتی از مقاله انگلیسی و ترجمه آن:
1. Introduction
Global population is expected to reach 9.5 billion people by 2050, with the highest growth registered in developing nations (UN/DESA, 2014). It is likely that there will also be an increase in the demand for disposable consumables – the annual plastic production in 2011, for example, was 280 million tons, more than 186 times the amount produced in the 1950s (Depledge et al., 2013). An estimated ten percent of this accumulates as persistent plastic debris in the ocean (Barnes, 2002; Derraik, 2002; Thompson et al., 2009b), converging to mid-ocean sub-tropical gyres (Kaiser, 2010; Kershaw et al., 2011). In 2010, the North Pacific gyre contained more than double the amount of marine debris (750.000 pieces km2 ) detected nine years earlier (330.000 pieces km2 ) (Moore et al., 2001; Boerger et al., 2010). Microplastic (plastic particles < 5 mm) convergence zones have also been observed in the South Pacific and in the North Atlantic (Law et al., 2010; Eriksen et al., 2013). In the North Pacific and in the South Atlantic, larger plastic debris accumulate to form giant ‘garbage patches’ (Pichel et al., 2007; Ryan, 2013), reinforcing the idea that marine debris is a global issue that needs to be addressed urgently (Barnes et al., 2009; Kershaw et al., 2011; Depledge et al., 2013).
مقدمه
انتظار می رود که جمعیت جهانی تا سال 2050 به 5/9 میلیارد نفر برسد که بیشترین رشد در کشورهای در حال توسعه ثبت شده است (UN/DESA, 2014). احتمال دارد که تقاضای سالانه برای مواد مصرفی یکبارمصرف نیز افزایش یابد. به عنوان مثال، تولید سالانه پلاستیک در سال 2011، به میزان 280 میلیون تن بوده است که بیش از 186 برابر مقدار تولید شده در دهه 1950 است (Depledge et al. 2013). تخمین زده می شود که ده درصد از این مقدار به صورت بقایای پایدار پلاستیکی در اقیانوس تجمع می یابد (Barnes, 2002; Derraik, 2002; Thompson et al., 2009b) و بخش های نیمه گرمسیری میان اقیانوسی نیز می رسد (Kaiser, 2010; Kershaw et al., 2011). در سال 2010 میلادی در شمال اقیانوس آرام، مقدار بقایای دریایی بیش از دوبرابر (750.000 قطعه در کیلومتر مربع) مقدار مشاهده شده در 9 سال قبل بود (330.000 قطعه در کیلومتر مربع) (Moore et al., 2001; Boerger et al., 2010). مناطق همگرای ریزپلاستیک ها (قطعات پلاستیکی کمتر از 5 میلی متر) در جنوب اقیانوس آرام و در اقیانوس اطلس نیز مشاهده شده اند (Law et al., 2010; Eriksen et al., 2013). در شمال اقیانوس آرام و جنوب اقیانوس اطلس، بقای پلاستیکی بزرگتر تجمع یافته و تکه های زباله را تشکیل داده (Pichel et al., 2007; Ryan, 2013) که این ایده را تقویت می کند که بقایای دریایی یک مسئله جهانی هستند که باید فورا مورد توجه قرار گیرند (Barnes et al., 2009; Kershaw et al., 2011; Depledge et al., 2013).
