ترجمه مقاله معتادان بزهکار: ذهنیت و نظارت اجتماعی با بازپروری توانمندی – سال 2012
مشخصات مقاله:
عنوان فارسی مقاله:
معتادان بزهکار: ذهنیت و نظارت اجتماعی با بازپروری توانمندی
عنوان انگلیسی مقاله:
Making the criminal addict: Subjectivity and social control in a strong-arm rehab
کلمات کلیدی مقاله:
درمان اعتیاد، دادگاه های مواد مخدر، حبس دسته جمعی، فقر، نژاد، ذهنیت
مناسب برای رشته های دانشگاهی زیر:
علوم اجتماعی
مناسب برای گرایش های دانشگاهی زیر:
جامعه شناسی، پژوهشگری اجتماعی
وضعیت مقاله انگلیسی و ترجمه:
مقاله انگلیسی را میتوانید به صورت رایگان با فرمت PDF از باکس زیر دانلود نمایید. ترجمه این مقاله با فرمت WORD – DOC آماده خریداری و دانلود آنی میباشد.
فهرست مطالب:
چکیده
جریان سازی درمانی
از دوستداران آرمان گرا تا زندان کشور تابع
سایت های پژوهشی و روش شناسی
تشخیص معتاد بزهکار
بازپروری یا تولد دوباره
من گفتم او را به زندان بازگردانند
فقدان انکار یا انکار فقدان؟
نکات
قسمتی از مقاله انگلیسی و ترجمه آن:
Abstract
The mandatory, state-subsidized treatment opened up by drug courts and other jail and prison diversion programs have massively expanded the numbers of the nation’s poor and working class who are labeled addicts and sent to rehab, making drug rehabilitation a primary site for the re-socialization and control of the poor. Drawing on ethnographic and interview data, this article examines the institutional form at the center of this process: the ‘strong-arm’ rehabilitation facilities most closely tied to drug courts, probation, and parole. The therapeutic community tradition’s long-standing practices of moral reform through intensive behavior modification are now mobilized by the state on a large scale, transformed into a ‘fuzzy edge’ of the criminal justice system which resocializes far more intensively than most forms of incarceration. We understand the ‘medicalization’ represented by strong-arm rehab not as a reprieve from judgment, but instead as a process of translation and amplification. Translated by staff into therapeutic, moral, and finally cultural versions, the biochemical ‘diagnosis’ of pathology comes to serve as a neutral, medicalized front behind which the systemic injuries of race and class disappear. Instead, the strongarm process amplifies the taint of addiction into a new biologization of poverty and race.
Anxieties about drug use creating social disorder among the ‘dangerous classes’ have infused American strategies in crime control since the opium scares of the 19th century. Within the current era of hyper-incarceration, though, the suppression of drug use has taken a far more central role. Since Nixon’s Operation Intercept of 1969, the US government has spent roughly one trillion dollars to suppress, punish, or treat illicit substance abuse (Fields, 2009). Government officials, public health advocates, and mass media have mobilized public anxieties about drugs as a central threat to social stability, producing a national crusade which has radically skewed patterns of arrest and sentencing. To date, this strategy has culminated in a more than 10-fold increase in drug crime incarceration since 1980 (Western, 2007), imprisoning many for the first time, and returning a steady flow of often-traumatized men and women into poor and working-class areas (Acker, 2002; Beckett, 1997; Duster, 1997; Macek, 2006; Reinarman, 2005; Simon, 2007; Tonry, 2011).
چکیده
درمان اجباری با هزینه دولت که توسط دادگاه های مواد مخدر و سایر زندان ها آغاز شده است، به میزان زیادی تعداد فقرا و طبقه کارگری را که به عنوان معتاد شناسایی شده و به مراکز بازپروری فرستاده می شوند را افزایش داده و مرکز توانبخشی را تبدیل به محل اصلی بازپروری و کنترل فقرا تبدیل کرده است. این مقاله، با کمک گرفتن از داده های حاصل از قوم نگاری و مصاحبه، به بررسی شکل سازمانی در مرکز این فرایند، یعنی امکانات توانبخشی توانمندی می پردازد که ارتباط بسیار نزدیکی با دادگاه مواد مخدر، دوره آموزش و کارآموزی، و آزادی مشروط دارد. فعالیت های دیرینه سنت اجتماع درمانی در مورد اصلاحات اخلاقی از طریق اصلاح فشرده رفتار اکنون در مقیاس گسترده ای توسط دولت بهبود یافته و به مرز مبهم نظام عدالت کیفی تبدیل شده که به صورت بسیار عمیق تری از بسیاری از اشکال حبس می تواند به بازپروری افراد کمک نماید. ما فرایند پزشکی انجام شده توسط بازتوانی توانمندی را، نه به عنوان حکم لغو دادرسی، بلکه به عنوان فرایند تغییر و تقویت درک می کنیم. تشخیص زیست شیمیایی که گروه آموزشی آن را به نسخه درمانی، اخلاقی و در نهایت فرهنگی تبدیل کرده است، به عنوان خط مقدم فرایند پزشکی عمل می کند که در پس آن نژاد و طبقه اجتماعی محو می شود. در عوض، فرایند توانمندی لکه اعتیاد را به صورت توانبخشی جدید فقر و نژاد گسترش می دهد.
نگرانی درباره استفاده از مواد مخدر که موجب بروز اختلالات اجتماعی در میان طبقه های اجتماعی در معرض خطر می شود، از زمان هراس ناشی از تریاک در قرن نوزدهم، راهکارهایی آمریکایی درکنترل جرمو جنایل القا نموده است. با این حال، در دوره حاضر با حبس های بیش از حد، جلوگیری از مصرف مواد مخدر نقش بسیار مهم تری به خود اختصاص داده است. از زمان عملیات پیشگیری نیکسون در سال 1969، دولت ایالات متحده حدود یک تریلیون دلار برای جلوگیری، مجازات، یا درمان سوء مصرف مواد مخدر هزینه کرده است. مقامات دولتی، طرفداران سلامت عمومی، و رسانه های گروهی نگرانی مردم را در مورد مواد مخدر به عنوان خطر اصلی برای ثبات جامعه برانگیخته و مبارزه ای ملی را آغاز کرده اند که از اساس الگوهای دستگیری و محکومیت را منحرف کرده است. از سال 1980 تاکنون، این راهکار به افزایش ده برابری در محکومیت های مربوط به جرائم مواد مخدر منجر شده است که بسیاری را برای اولین بار به زندان انداخته و جریان مداومی از مردان و زنان آسیب دیده را به مناطق فقیرنشین و طبقه کارگر بازگردانده است.
