ترجمه مقاله اثر تعدیل کننده توپولوژی شبکه تامین بر کارایی مدیریت ریسک – سال 2018
مشخصات مقاله:
عنوان فارسی مقاله:
اثر تعدیل کننده توپولوژی شبکه تامین بر کارایی مدیریت ریسک
عنوان انگلیسی مقاله:
The moderating impact of supply network topology on the effectiveness of risk management
کلمات کلیدی مقاله:
مدیریت ریسک زنجیره تامین، شبکه های تامین پیچیده، شبکه های تصادفی، شبکه های بدون مقیاس، کاهش موجودی، تغییر مسیر احتمالی، مدلسازی مبتنی بر عامل
مناسب برای رشته های دانشگاهی زیر:
مهندسی صنایع
مناسب برای گرایش های دانشگاهی زیر:
لجستیک و زنجیره تامین، برنامه ریزی و تحلیل سیستم ها
وضعیت مقاله انگلیسی و ترجمه:
مقاله انگلیسی را میتوانید به صورت رایگان با فرمت PDF از باکس زیر دانلود نمایید. ترجمه این مقاله با فرمت WORD – DOC آماده خریداری و دانلود آنی میباشد.
فهرست مطالب:
چکیده
1. مقدمه
2. مروری بر ادبیات
2.1. مدیریت ریسک زنجیره تأمین
2.2. توپولوژی شبکه تأمین
2.3. شکاف دانش
3. طرح تحقیقاتی
3.1. مدل مبتنی بر عامل
3.2. ایجاد شبکه تامین بالادست
3.3 مدل مدیریت موجودی
3.4 سیستم آزمایشی برای ساختارهای مدیریت موجودی در شبکه
3.5 معیارهای عملکرد
3.6 طراحی آزمایشات
4 نتایج و بحث
4.1. تاثیر اختلال
4.2 کارایی کاهش موجودی
4.3 کارایی تغییر مسیر احتمالی
4.4 تفاوتهای بین کاهش موجودی و تغییر مسیر احتمالی
4.5 کارایی احتمال و کاهش هدفمند
5 نتیجه گیری
منابع
قسمتی از مقاله انگلیسی و ترجمه آن:
1. Introduction
Over the past decades, supply chains have grown longer and became interconnected as a result of globalisation and rising cost pressures (Christopher and Holweg, 2011). Interconnectedness implies that a failure in one supply chain entity can potentially cascade across the whole network (Schmitt and Singh, 2012), making risk monitoring and mitigation challenging. Suppliers of multiple tiers are tied together creating emergent, yet predictable connection patterns, described as “supply network topology” (Thadakamalla et al., 2004). Studies on network topology, conducted under the framework of network science aim to unveil the behavioural phenomena of interconnected systems, which cannot be well understood from the perspective of a single entity. Understanding how the decision-making of multiple interconnected entities influence overall network resilience is necessary to cope with disruptions effectively because failures are more likely to propagate in certain topologies (Watts, 2002).
1. مقدمه
در طی دهه‌های گذشته، زنجیره‌های تأمین طولانی‌تر شده‌اند و در نتیجۀ جهانی شدن و افزایش فشارهای هزینه به هم مرتبط شده‌اند (Christopher و Holweg، 2011). این ارتباط داخلی بدین معنی است که شکست در یک واحد زنجیره تأمین می‌تواند به طور بالقوه‌ای در سراسر شبکه بطور آبشاری باشد (Schmitt و Singh، 2012)، و بر ریسک نظارت داشته باشد و چالشها را کاهش دهد.
تأمین کنندگان از سطوح مختلف با هم ارتباط برقرار می‌کنند تا الگوهای اتصال مبرم و در عین حال قابل پیشی بینی را که به عنوان “توپولوژی شبکه تأمین” توصیف می‌شود ایجاد نمایند (Thadakamalla و همکاران، 2004). هدف از مطالعات در مورد توپولوژی شبکه که تحت چارچوب دانش شبکه انجام شده‌اند، آشکار ساختن پدیده رفتاری سیستمهای متصل به یکدیگر میباشد که نمی‌تواند از چشم انداز یک نهاد بخوبی شناخته شود. درک نحوه تصمیم گیری در چندین نهاد مرتبط به هم بر انعطاف پذیری کل شبکه، برای مقابله مؤثر با اختلالات ضروری است زیرا شکستها به احتمال زیاد در توپولوژیهای خاصی گسترش می‌یابند (Watts، 2002).
