ترجمه مقاله اثر دارونما بر لرزش در حال استراحت در بیماری پارکینسون – سال 2018
مشخصات مقاله:
عنوان فارسی مقاله:
اثر دارونما بر لرزش در حال استراحت در بیماری پارکینسون: یک مطالعه الکتروفیزیولوژیکی
عنوان انگلیسی مقاله:
The placebo effect on resting tremor in Parkinson’s disease: an electrophysiological study
کلمات کلیدی مقاله:
اثر دارونما، لرزش یا رعشه در حال استراحت، بیماری پارکینسون، شتاب‌سنج، آپومورفین
مناسب برای رشته های دانشگاهی زیر:
روانشناسی و پزشکی
مناسب برای گرایش های دانشگاهی زیر:
روانپزشکی و روانشناسی بالینی، مغز و اعصاب
وضعیت مقاله انگلیسی و ترجمه:
مقاله انگلیسی را میتوانید به صورت رایگان با فرمت PDF از باکس زیر دانلود نمایید. ترجمه این مقاله با فرمت WORD – DOC آماده خریداری و دانلود آنی میباشد.
فهرست مطالب:
چکیده
1. مقدمه
2. روش ها
2.1. افراد آزمایش
2.2. معاینه الکتروفیزیولوژیکی
2.3. طرح آزمایشی
2.4. تجزیه و تحلیل آماری
3. نتایج
4. بحث
منابع
قسمتی از مقاله انگلیسی و ترجمه آن:
1. Introduction
In the last fifteen years, a plethora of evidence from clinical trials has switched the focus, highlighting the potential application of placebo effects in medical care [1]. Parkinson’s disease (PD) is one of the main clinical disorders for which placebo response rates are high. In fact, in PD up to 50% of patients have shown placebo responses characterized by significant improvements in motor symptoms [2]. In particular, all domains of parkinsonian disability seem to be subject to placebo-associated improvements, with a trend toward more effects on bradykinesia and rigidity than on tremor [3]. Most studies have focused on the placebo-induced improvements in the hypokinetic symptoms of PD, such as rigidity [4e6] and bradykinesia [7e9]. The placebo-induced improvement of these hypokinetic symptoms in PD seems to be mediated by endogenous dopamine release in the striatum [10,11]. Resting tremor is one of the cardinal motor signs of PD, along with rigidity and bradykinesia [12], which occurs at a frequency of 4e6 Hz and mainly involves the distal limbs. Whether resting tremor can also be influenced by placebo treatment is still unknown.
1. مقدمه
در پانزده سال گذشته، شواهد متعددی از آزمایشات بالینی توجه خود را معطوف کاربرد بالقوه اثرات دارونما در مراقبت های پزشکی نموده اند [1]. بیماری پارکینسون (PD) یکی از اختلالات بالینی اصلی است که در آن نرخ پاسخ به دارونما بالا می باشد. در حقیقت، در PD تا 50 درصد بیماران با بهبود معنی داری در علائم حرکتی به دارونما پاسخ نشان دادند [2]. به طور خاص، به نظر می رسد کلیه حوزه های ناتوانی پارکینسون دستخوش بهبود مرتبط به دارونما قرار داشته و با اثرات بیشتری بر کندی و سختی حرکت نسبت به لرزش همراه است [3].
اغلب مطالعات بر روی بهبود حاصل از دارونما در زمینه علائم کم تحرکی PD همانند سختی [6-4] و کندی [9-7] متمرکز شده اند. به نظر می رسد بهبود حاصل از دارونمای علائم کم تحرکی در PD به واسطه آزادسازی دوپامین درونزاد در جسم مخطط می باشد [10،11]. لرزش در حال استراحت یکی از نشانه های حرکتی اصلی در PD همراه با سختی و کندی [12] است که در فرکانس 6-4 هرتز رخ داده و عمدتاً اندام های دیستال را در بر می گیرد. البته تاثیر درمان با دارونما بر لرزش در حال استراحت هنوز ناشناخته است.
