ترجمه مقاله ارائه یک چارچوب مفهومی برای منافع اجتماعی در طرح ریزی شهر ورزشی – سال 2015
مشخصات مقاله:
عنوان فارسی مقاله:
ارائه یک چارچوب مفهومی برای منافع اجتماعی در طرح ریزی شهر ورزشی
عنوان انگلیسی مقاله:
The social benefits in sport city planning: a conceptual framework
مناسب برای رشته های دانشگاهی زیر:
مهندسی شهرسازی
مناسب برای گرایش های دانشگاهی زیر:
طراحی شهری و معماری پایدار
وضعیت مقاله انگلیسی و ترجمه:
مقاله انگلیسی را میتوانید به صورت رایگان با فرمت PDF از باکس زیر دانلود نمایید. ترجمه این مقاله با فرمت WORD – DOC آماده خریداری و دانلود آنی میباشد.
فهرست مطالب:
چکیده
مقدمه
مفهوم شهرهای ورزشی
شهر قابل زندگی
منافع اجتماعی ورزش
بکارگیری Gehl و Coalter در تحقیقات مرتبط با ورزش
پیشنهاد یک چارچوب مفهومی
گزاره های تحقیقاتی
سلامتی جسمی و روانی جامعه
توسعه اقتصادی و پایداری
توسعه جامعه
کاهش جرم و ایمنی جامعه
آموزش و اشتغال
محدودیت‌های چارچوب مفهومی
نتیجه‌گیری
قسمتی از مقاله انگلیسی و ترجمه آن:
Introduction
In this paper we seek to better understand how and to what extent social benefits have been considered in the planning of ‘sport cities’. The label ‘sport city’ has predominantly been applied to Western cities such as Indianapolis, Melbourne and Sheffield, but it has also included cities in other regions of the world, such as Singapore, Doha and Dubai. Sport cities represent one of the latest manifestations of a growing global sports economy, and the label has typically been applied in three ways: to rationalize the costs of building new sporting infrastructure, to extend the economic benefit from major sport event (MSE) legacies or as a city branding venture (Smith 2010). Sport has increasingly been viewed by governments in economic terms (Gratton, Shibli, and Coleman 2006), yet there is evidence of a growing social awareness of sports’ potential (Coalter 2007b, 2010). This research is therefore timely. It comes at a point when there has been little research into the social benefits of sport cities (SBSCs), and less still from the perspective of their ‘social benefit’ planning. This planning, or lack thereof, has implications for practitioners. If an outcome is not strategically planned for, the likelihood of it occurring is reduced (Beesley and Chalip 2011; Ritchie 2000).
مقدمه
ما در این مقاله، درک بهترِ چگونگی و میزان منافع اجتماعیِ مورد نظر در طرح ریزی “شهرهای ورزشی” را جستجو می کنیم. لقب “شهر ورزشی” عمدتاً به شهرهای غربی نظیر ایندیاناپولیس، ملبورن و شفیلد اعطا شده است اما شهرهایی در نقاط دیگر جهان از قبیل سنگاپور، دوحه و دوبی را شامل می شود. شهرهای ورزشی یکی از آخرین رویدادهای اقتصادی در حال رشد از ورزشِ جهانی را معرفی می کند و این لقب معمولاً به سه روش استعمال شده است: منطقی سازی هزینه های ساخت زیرساخت های ورزشی جدید، توسعه منافع اقتصادی حاصل از میراث های رویداد ورزشی بزرگ (MSE) یا به عنوان یک ریسک در تجاری سازی شهر (Smith 2010). ورزش از سوی دولت به صورت فزاینده در اصطلاحات اقتصادی مورد بررسی قرار گرفته است (Gratton, Shibli, and Coleman 2006) اما با این حال شواهدی مبنی بر رشد آگاهی ورزشی از قابلیت های ورزش وجود دارد. بنابراین مقاله پیش رو در زمان مناسب ارائه می شود. زمانی تحقیقات اندکی در حوزه منافع اجتماعی شهرهای ورزشی (SBSCها) وجود داشته است و هم اکنون نیز تعداد این مقالات از دیدگاه طرح ریزی “منافع اجتماعی” اندک است. طرح ریزی یا فقدان آن، پیامدهایی را برای شاغلان به دنبال دارد. اگر برای دستیابی به یک نتیجه، یک طرح ریزی راهبردی صورت نگیرد، احتمال رخداد آن نتیجه کاهش می یابد (Beesley and Chalip 2011; Ritchie 2000).
