ترجمه مقاله ترکیب EEG و fMRU در مطالعه تخلیه عصبی در حملات صرع – سال 2013
مشخصات مقاله:
عنوان فارسی مقاله:
ترکیب EEG و fMRU در مطالعه تخلیه عصبی در حملات صرع
عنوان انگلیسی مقاله:
Combining EEG and fMRI in the study of epileptic discharges
کلمات کلیدی مقاله:
اثر وابسته سطح اکسیژن خون، اسپایک، آغاز حملات صرع
مناسب برای رشته های دانشگاهی زیر:
پزشکی
مناسب برای گرایش های دانشگاهی زیر:
مغز و اعصاب
وضعیت مقاله انگلیسی و ترجمه:
مقاله انگلیسی را میتوانید به صورت رایگان با فرمت PDF از باکس زیر دانلود نمایید. ترجمه این مقاله با فرمت WORD – DOC آماده خریداری و دانلود آنی میباشد.
فهرست مطالب:
چکیده
ضبط ترکیبی EEG و fMRI
EEG-fMRI در صرع کانونی
EEG-fMRI در صرع جنرال
آیا می توان از EEG-fMRI در بیمارانی که اولین حملع صرع خود را تجربه کرده اند، استفاده کرد؟
قسمتی از مقاله انگلیسی و ترجمه آن:
Scalp electroencephalography (EEG) is the simplest and probably most effective method for observing epileptic discharges. It is noninvasive and can easily be recorded over long periods, allowing the documentation of the different types of epileptic discharges that can be present in a patient: clinical seizures, interictal spikes and sharp waves, background abnormalities, and so-called electrographic seizures. The weakness of the scalp EEG is that it reflects mostly what happens in the parts of the brain that are close to the skull and it does not have a high spatial resolution. Some of these weaknesses can be remedied by combining EEG with functional magnetic resonance imaging (fMRI), allowing measurement of the blood oxygenation level dependent (BOLD) signal. It becomes then possible to see anywhere in the brain and with high spatial resolution the metabolic changes related to the scalp EEG discharges. Because MR scanning is used, the recording is necessarily limited in time and it is obviously not likely that seizures are recorded. In this article, we review the main aspects of the EEG-fMRI technique and review some of its important findings. Although EEG-fMRI has until now been used primarily in patients with long-standing epilepsy, there is no reason that it could not be used when patients are newly diagnosed. This method is noninvasive and it may be that it will be helpful in assessing the impact of epileptic discharges on the brain by determining the extent of brain tissue involved at the time of a discharge.
الکتروانسفالوگرافی (EEG) جمجمه ساده ترین و احتمالا کارآمدترین روش برای بررسی تخلیه عصبی می باشد. که روشی غیرتهاجمی بوده و به راحتی در زمان های طولانی نیز ثبت می گردد که می تواند انواع مختلف تخلیه های صرعی بیماران را بررسی و ثبت نماید. از جمله تخلیه های صرعی می توان صرع کلینیکی، موج های قوی و interictal spikes، ناهنجاری های زمینه و حملات الکتروگرافیک را نام برد. محدودیت و ضعف الکتروانسفالگورافی مغزی اینست که وقایع رخ داده در قسمت های نزدیک به جمجمه را نشان داده و در نتیجه رزولوشن بالایی ندارد. برخی از این محدودیت ها با استفاده از ترکیب EEG و fMRI برطرف می شوند و سیگنال BOLD نیز اندازه گیری می شود. همچنین در این تکنیک امکان بررسی نواحی مختلف مغز با رزولوشن فضایی بالا فراهم می باشد و همچنین می توان تغییرات متابولیک محدود به زمان در تخلیه عصبی EEG مغزی را بررسی نمود. با توجه به این که تصویربرداری MR استفاده می شود، ثبت ضروروتا محدود به زمان بوده(در زمان مشخصی انجام می شود) و در نتیجه مشابه ثبت حمله صرع نمی باشد. در این مقاله، ما جنبه های اصلی تکنیک EEG-fMRI را بررسی کرده و برخی از مهم ترین یافته ها را نیز می آوریم. اگرچه EEG-fMRI هنوز برای بیماران با سابقه طولانی مدت صرع استفاده نمی شود، اما دلیلی برای عدم استفاده از آن در بیمارانی که به تازگی به عنوان کیس صرع تشخیص داده شده اند، وجود ندارد. این روش غیر تهاجمی بوده و ممکن است در بررسی اثر تخلیه های صرعی در مغز با تعیین فضای بافتی درگیر در زمان تخلیه مفید باشد.
