ترجمه مقاله عوامل روانی آسیب های ورزشی در میان بازیکنان جوان فوتبال – سال 2011
مشخصات مقاله:
عنوان فارسی مقاله:
عوامل روانی آسیب های ورزشی در میان بازیکنان جوان فوتبال
عنوان انگلیسی مقاله:
Psychological predictors of sport injuries among junior soccer players
کلمات کلیدی مقاله:
راهکارهای مقابله، استرس رویدادهای زندگی، شخصیت، عوامل پیش بینی کننده روانی، آسیب دیدگی ورزشی
مناسب برای رشته های دانشگاهی زیر:
تربیت بدنی
مناسب برای گرایش های دانشگاهی زیر:
روانشناسی ورزشی
وضعیت مقاله انگلیسی و ترجمه:
مقاله انگلیسی را میتوانید به صورت رایگان با فرمت PDF از باکس زیر دانلود نمایید. ترجمه این مقاله با فرمت WORD – DOC آماده خریداری و دانلود آنی میباشد.
فهرست مطالب:
اطلاعات مورد نیاز و شیوه ها
شرکت کنندگان
ارزیابی ها
فهرست حالت ویژگی اضطراب (STAI )
مقیاس اضطراب ورزشی (SAS)
فهرست- 28 مهارت های مقابله ای ورزشی (ACSI-28)
بررسی رویدادهای زندگی برای ورزشکاران دانشجو (LESCA)
مقیاس های شخصیتی دانشگاه های سوئد (SSP)
فرایند
تحلیل آماری
فرضیه 1
فرضیه 2
فرضیه 3
فرضیه 4
نتایج
بحث
فرضیه 1
فرضیه 2
فرضیه 3
فرضیه 4
موضوعات روش شناختی
چشم اندازها
قسمتی از مقاله انگلیسی و ترجمه آن:
Previous researches have established models that specify psychological factors that could predict sport injuries. One example is Williams and Andersen’s stress–injury model stressing factors such as anxiety, negative life stress and few coping resources. The purpose of the current study was to find psychological factors that could lead to an increased injury risk among junior soccer players, in addition to construct an empirical model of injury risk factors for soccer players. The participants were 108 male and female soccer players (m = 17, 6) studying at soccer high schools in southwest Sweden. Five questionnaires were used, State Trait Anxiety Inventory, Sport Anxiety Scale, Life Events Survey for Collegiate Athletes, Athletic Coping Skills Inventory-28 and Swedish universities Scales of Personality. Injury record was collected by athletic trainers at the schools during a period of 8 months. The result suggested four significant predictors that together could explain 23% of injury occurrence. The main factors are life event stress, somatic trait anxiety, mistrust and ineffective coping. These findings partly support Williams and Andersen’s stress–injury model and are organized into an empirical model. Recommendations are given to sport medicine teams and coaches concerning issues in sport injury prevention.
Participation in competitive sports sets high demands on athletes’ physical skills. As a result, injury frequency is rather high (Pargman, 2007). For instance, Ha¨gglund (2007) found that between 65% and 95% of Swedish elite soccer players (male) reported at least one injury every year. International soccer players reported having had an injury frequency that was 9.4 injuries/1000 h of soccer practice (Walde´n et al., 2005).
تحقیقات پیشین به بررسی مدل هایی پرداخته اند که تعیین کننده عوامل روانی هستند که می توانند آسیب های ورزشی را پیش بینی نمایند. یکی از این نمونه ها مدل آسیب- استرس ویلیامز و اندرسون است که بر عواملی نظیر اضطراب، استرس نامطلوب زندگی و توانایی های اندک مقابله ای تاکید می کنند. هدف از مطالعه حاضر یافتن عوامل روانی افزایش دهنده خطر آسیب پذیری در میان بازیکنان فوتبال و تنظیم مدلی تجربی عوامل خطرناک آسیب برای بازیکنان فوتبال بود. شرکت کنندگان در تحقیق 108 بازیکن زن و مرد (m= 17,6) بودند که در دبیرستان های فوتبال در جنوب غربی سوئد تحصیل می کردند. پنج پرسشنامه مورد استفاده قرار گرفتند، فهرست رسمی ویژگی های اضطرابی، مقیاس اضطراب ورزشی، سنجش رویدادهای زندگی ورزشکاران دانشگاهی، فهرست-28 مهارت های مقابله ای ورزشی و مقیاس های دانشگاه های سوئد در مورد ویژگی های شخصیتی. آمار آسیب دیدگی در طول مدتی 8 ماهه توسط مربیان ورزشی جمع آوری شد. نتایج حاکی از چهار عامل قابل توجه بود که با یکدیگر می توانست 23% از آسیب دیدگی ها را توضیح دهند. مهم ترین عوامل استرس رویدادهای زندگی، اضطراب سوماتیک، مقابله عدم اطمینان و غیرموثر هستند. این یافته ها تا حدی تایید کننده مدل آسیب- استرس ویلیامز و اندرسن بوده و در مدلی تجربی سازمان داده می شوند. توصیه هایی پیرامون موضوعات مربوط به جلوگیری از آسیب ورزشی به تیم های پزشکی و مربیان ورزشی داده می شود.
شرکت در رشته های ورزشی رقابتی مستلزم مهارت های فیزیکی بالای ورزشکار است. در نتیجه، میزان بروز آسیب دیدگی نسبتا زیاد است (پارگمن ، 2007). برای مثال، هاگلند (2007) دریافت که بین 65% تا 95% از بازیکنان سرشناس سوئد (مردان) حداقل یک بار در سال دچار آسیب دیدگی می شوند. بازیکنان بین المللی فوتبال اعلام کردند که میزان آسیب دیدگی برابر با 9.4 آسیب دیدگی در هر 1000 ساعت فعالیت ورزشی خود داشته اند (والدن و همکارانش، 2005).
