مقاله ترجمه شده درباره اثربخشی معقول شبیه سازی های مبتنی بر عامل در نظریه بازی تکاملی – سال 2016
مشخصات مقاله:
عنوان فارسی مقاله:
اثربخشی معقول شبیه سازی های مبتنی بر عامل در نظریه بازی تکاملی: پاسخ به نظرات در مورد «نظریه تکاملی بازی با استفاده از روش های مبتنی بر عامل»
عنوان انگلیسی مقاله:
The reasonable effectiveness of agent-based simulations in evolutionary game theory: Reply to comments on “Evolutionary game theory using agent-based methods
مناسب برای رشته های دانشگاهی زیر:
ریاضی و فیزیک
وضعیت مقاله انگلیسی و ترجمه:
مقاله انگلیسی را میتوانید به صورت رایگان با فرمت PDF از باکس زیر دانلود نمایید. ترجمه این مقاله با فرمت WORD – DOC آماده خریداری و دانلود آنی میباشد.
قسمتی از مقاله انگلیسی و ترجمه آن:
In 1960, the eminent physicist Eugene Wigner published an essay entitled “The Unreasonable Effectiveness of Mathematics in the Natural Sciences” [1], in which he mused about the relationship between physics and mathematics. Wigner expressed his surprise at how effective mathematics is in predicting the future physical world, given certain initial conditions. To him, it seemed almost like a miracle that applying the rules of mathematics over and over would not lead the practitioner into a “morass of contradictions”. He found this striking because the world of mathematics has, at first glance, nothing to do with the physical world. Mathematics permits concepts so abstract that they defy our imagination: they are only limited by the mathematician’s ingenuity. To think that concepts such as complex numbers, for example, might be applicable to our physical world in which everything is countable and real might seem ludicrous, until we discover that such concepts are essential in understanding quantum mechanics. With that insight, we now know, comes breathtaking predictability. Whenever we think that the chasm between an ever-expanding body of mathematics and our physical theories is widening, a new development narrows it yet again, for example by realizing that an abstruse mathematical invention like “Morse theory” turns out to be essential to understand complicated concepts in theoretical physics such as supersymmetry [2]. Perhaps mathematics is even more unreasonably effective than even Wigner dared to imagine?
در سال 1960، فیزیکدان معروف یعنی اوژن وایگنر یک مقاله به نام «اثربخشی نامعقول ریاضیات در علوم طبیعی» [1] را به چاپ رساند که در آن او در مورد رابطه بین فیزیک و ریاضی بحث و تفکر کرده بود. وایگنر تعجب خود در مورد میزان اثربخشی ریاضیات در پیش بینی دنیای فیزیکی آینده را با توجه به شرایط اولیه معین ابراز نمود. برای او، اینکه استفاده از قوانین ریاضیات به صورت تکراری متخصص را به سمت «گرداب تضادها» هدایت نمی کند، شبیه معجزه بود. او این امر را شگفت انگیز می دانست چون دنیای ریاضیات، در اولین نگاه، ربطی به دنیای فیزیک ندارد. ریاضیات اجازه می دهد تا مفاهیم بسیار انتزاعی ایجاد شوند که تصور ما را به مبارزه دعوت می کنند: آنها تنها توسط نبوغ ریاضیدان محدود می شوند. این فکر که مفاهیمی مانند اعداد پیچیده، ممکن است برای دنیای فیزیکی ما که در آن همه چیز قابل شمارش و واقعی است قابل استفاده باشند، ممکن است مزحک به نظر برسد، تا زمانی که کشف می کنیم که این مفاهیم در شناخت مکانیک کوانتوم بسیار ضروری هستند. با این نگرش، ما اکنون می دانیم که قابلیت پیش بینی عجیبی فراهم می شود. هر زمان که ما فکر کنیم شکاف بین یک بدنه همیشه در حال گسترس ریاضیات و نظریه های فیزیکی ما در حال بیشتر شدن است، یک توسعه جدید، آن را دوباره کمک می کند، مثلا با پی بردن به این نکته که یک ابداع ریاضیاتی پیچیده مانند «نظریه مورس» برای شناخت مفاهیم پیچیده در فیزیک نظری به عنوان فراتقارن ضروری است [2]. شاید ریاضیات اثربخشی نامعقول بیشتری از تصور وایگنر داشته باشد؟
