ترجمه مقاله تاثیر مصاحبه انگیزشی بر روی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به صرع – سال 2016
مشخصات مقاله:
عنوان فارسی مقاله:
تاثیر مصاحبه انگیزشی بر روی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به صرع
عنوان انگلیسی مقاله:
Effect of motivational interviewing on quality of life in patients with epilepsy
کلمات کلیدی مقاله:
صرع، مصاحبه انگیزشی، کیفیت زندگی
مناسب برای رشته های دانشگاهی زیر:
پزشکی، روانشناسی
مناسب برای گرایش های دانشگاهی زیر:
مغز و اعصاب، روانشناسی عمومی
وضعیت مقاله انگلیسی و ترجمه:
مقاله انگلیسی را میتوانید به صورت رایگان با فرمت PDF از باکس زیر دانلود نمایید. ترجمه این مقاله با فرمت WORD – DOC آماده خریداری و دانلود آنی میباشد.
فهرست مطالب:
چکیده
1. مقدمه
2. مواد و روش ها
2.1. طراحی و نمونه
2.2. جمع آوری داده ها
2.3. روش
2.4. تجزیه و تحلیل داده ها
3. نتایج
4. بحث
5. نتیجه گیری
6. منابع
قسمتی از مقاله انگلیسی و ترجمه آن:
1. Introduction
Because of unpredictable seizures, patients with epilepsy experience economic, social, physical, and psychological consequences in all life dimensions [1,2]. Global prevalence of epilepsy has been estimated from 0.5% to 0.9% [3]. An Iranian study showed an estimated 1.8% epilepsy prevalence in the rural and urban areas of Iran. Some studies from Iran, Africa [4], the United States [5], and the United Kingdom [6] have shown that patients with epilepsy experience social stigma and are labeled as psychotic, insane, and demonic. Numerous worldwide studies have reported misunderstanding and negative attitudes in the general public [4]. People with epilepsy are doubly vulnerable to the pervasive stigma in most societies. The studies in Ethiopia, Iran, Vietnam, Zambia, China, and USA, as well as several European and Middle Eastern countries, have found that stigma related to epilepsy is a major concern in the world [5]. The research in Europe showed that fifty-one percent reported feeling stigmatized, with 18% reporting feeling highly stigmatized [6], and in another study, 17% reported feeling highly stigmatized [4]. But felt stigma is greater in developing countries than in developed countries. The study of Forsgren reported that felt stigma in Iran is greater than in Sweden [7]. Moreover, negative public attitude toward epilepsy has led to unemployment, demotion, disruption in family life, and social discrimination [8]. Therefore, patients with epilepsy often experience low quality of life because they feel insecure and live in the fear of having a seizure in public [9]. Psychosocial factors and mental health issues associated with epilepsy include feeling hopeless due to prolonged or ineffective treatment, slow improvement, and continued sense of embarrassment [10,11].
1. مقدمه
به علت تشنج های غیر قابل پیش بینی، بیماران مبتلا به صرع پیامدهای اقتصادی، اجتماعی، فیزیکی و روانی را در تمام ابعاد زندگی خود تجربه می کنند. شیوع جهانی صرع بین 0.5 تا 0.9 درصد برآورد شده است. یک مطالعه ی ایرانی شیوع 1.8 درصد صرع را در مناطق روستایی و شهری ایران نشان داد. برخی از مطالعات در ایران، آفریقا، ایالات متحده و انگلستان نشان داده اند که بیماران مبتلا به صرع، بدنامی اجتماعی را تجربه می کنند و به عنوان بیمار روانی، بی عقل، دیوانه شناخته می شوند. مطالعات متعدد در سراسر جهان، بدفهمی و نگرش های منفی را در جمعیت عمومی گزارش کرده اند. افراد مبتلا به صرع بدون شک در برابر بدنامی فراگیر در بسیاری از جوامع آسیب پذیر هستند. مطالعات انجام شده در اتیوپی، ایران، ویتنام، زامبیا، چین و ایالات متحده آمریکا و همچنین چندین کشور اروپایی و خاورمیانه نشان داده اند که بدنامی مربوط به صرع نگرانی عمده در جهان است. تحقیقات انجام شده در اروپا نشان داد که 51 درصد از بیماران احساس بدنامی را گزارش دادند؛ در یک مطالعه 18 درصد احساس بدنامی زیاد و در مطالعه ی دیگری 17 درصد احساس بدنامی زیاد را گزارش نمودند. اما احساس بدنامی در کشورهای در حال توسعه نسبت به کشورهای توسعه یافته بیشتر است. مطالعه¬ی Forsgren گزارش کرد که احساس بدنامی در ایران نسبت به سوئد بیشتر است (17). علاوه بر این، نگرش عمومی منفی نسبت به صرع منجر به عدم اشتغال، تنزل رتبه، اختلال در زندگی خانوادگی و تبعیض اجتماعی شده است. بنابراین، بیماران مبتلا به صرع، اغلب کیفیت پایین زندگی را تجربه می¬کنند؛ زیرا آنها احساس ناامنی می کنند و با ترس از تشنج کردن در جامعه زندگی می کنند. عوامل روانی اجتماعی و مشکلات بهداشت روانی مرتبط با صرع عبارتند از: احساس ناامیدی به علت درمان طولانی‌مدت یا بی اثر، بهبودی آهسته و احساس مداوم خجالت.
